I slept all day, because I’m sick. Is that alright?
Ik vertel jullie geen leugen, beste lezers: ik ben wel degelijk ziek. Kranig genoeg -and daft, ik zal het zelf maar zeggen- om me deze ochtend nog drie uren op de werkvloer te begeven, maar dan naar huis getrokken omdat ik de alternatieve definitie van shaking like a polaroid picture ontdekt had and let me tell ye: it wed’n naas. And it didn’t include about 18 funlovin’ Andre 3000’s neither!
Edoch, ik hoor jullie denken: ziekte; is dat nog iets om over te bloggen anno 2011? Haven’t we all been there about a zillion times and lived to see another day? Some of us have indeed, yes! Others died, also. Maar deze is anders. Deze ziekte ben ik namelijk aan het uitzweten in een ander huis. Mijn ouders hebben zo een kweenie hoe wijze paalwoning aan de achterkant van onze tuin gebouwd..
Deze virale infectie ben ik aan het uitzweten in míjn huis! Althans, het huis dat ik bewoon dat eigendom is van mensen die mijn ouders niet zijn! Ergens begin maart zijn de vurige putten van de hel bevroren en heb ik ontelbare keren ‘gelezen en goedgekeurd’ neergeschreven op wat een eindeloze stroom van papier leek, en zo slaap ik sinds twee weken niet langer op een zolderkamer, maar een even slecht geïsoleerde slaapkamer! PRO-GRESS!
Ondanks het zetten van een voor mij nogal kolossale stap, kan ik eerlijk beweren dat ik nog geen traan gelaten heb. Er waren kleine momenten tijdens dewelke ik even de lippen strak moest zetten, maar echt huilen gelijk een baby, met van die buitensporige uithalen; neij. Al is dat meestal ook niet het normale verloop van dingen, niewaar?
Eerst dien je te denken dat alles OK is en dat je erin geslaagd bent zonder kleerscheuren het ouderlijke nest te verlaten. Dan moet je iets té zelfzeker door het leven laveren en zelfs misschien wat bij anderen pochen over hoe goed het je wel niet vergaat, zo alleen, om vervolgens het punt te bereiken dat je ’s ochtends opstaat en ontdekt dat je de frigo gisteravond hebt laten openstaan en al het eten bedorven is. En er een ganse plas water op de keukenvloer ligt. EN BLOEWD! Because vampire Bill paid a little unexpected visit and couldn’t help but eat your only companion, the tame chicken you keep on your koerke. En dan zakt ge ineen op de vloer en zet ge de sluizen open. Achteraf zijt ge dan beter en sterker dan ooit natuurlijk and richer for the experience of course. Oh meandering thoughts! Hahaha! How you entertain me!
Enfin, mijn eerste keer helemaal alleen ziek zijn in een ander huis. Geïnteresseerd in de afloop? SMS dan ‘afloop’ naar 3030!
NVDR: dit nieuwtje is geen uitdaging voor de crazies die zich de voorbije jaren op nogal ongewenste wijze in mijn leven hebben aangeboden. Dit is niet mijn manier om te zeggen: please do so! Park outside my house! I will reward you in many ways! Neen.