Warning: hardcore emo.
Anyway, het zit zo. Wanneer iedereen enorm naar een evenement uitziet, ben ik geheid degene die er gigantisch tegenopziet. En wanneer iemand tegen zijn/haar goesting naar een bepaald avond toeleeft, ben ik degene die met toeters, Vermaelen’s Pretpot en funny hats de persoon in kwestie tracht warm te maken. Als hij/zij dan effectief warm wordt, zakt mijn goesting in a blink of an eye 20 graden onder nul. Vaak heb ik mezelf de vraag gesteld:
‘Kim jonk, what is ùp with that?’
Tot op heden heb ik daar nog steeds geen verklaring voor gevonden en heb ik besloten dat dat gewoon deel uitmaakt van mijn twisted gedragingen die al vaker mensen tegen de borst gestoten hebben. Ik ben namelijk heel slecht in voldoen aan bepaalde verwachtingen, vooral wat betreft sociale aangelegenheden, én erbarmelijk op vlak van verplichtingen op zo’n manier dat ik het er soms benauwd van krijg.
Mijn karakter wil dat ik op iedereen een supergoeie indruk maak en losjes iedereen aan het lachen breng zodat ik in no time omgedoopt word in ‘die wijze doare’. Jammer genoeg is dat moeilijk vol te houden door het feit dat meer dan 75% mijn funny gags niet smaken kan, en de blikken ‘what the héll bazelt dat kind?’ me uiteindelijk in een hoopje gesmolten ego veranderen. And with my luck maakt dat hoopje gesmolten ego dan nog eens ernstige vlekken op het tapijt en mag ik de dag erna nog naar den droogkuis tsjollen ook, verdomme!
Ik leid ook aan het deficit dat ik heel zelden ergens op mijn gemak kan laybacken (door het feit dat ik voor mezelf heel hoge verwachtingen moet inlossen) en dan stoor ik me gigantisch aan mijn koude klamme handen en een hartslag die allesbehalve in rust is. Leuke avonden resulterend uit mijn impulsiviteit verlopen vlotjes, alleen is het jammer dat die even frequent voorkomen als rechercheur De Cock die me opbelt om te vragen hoe mijn relatie met mevrouw Bloem is. (”Kent u mefrauw Bloewm?” lolzors!699)
Spontane avonden creëren geen verwachtingen en dan ben ik op mijn best, zo is gebleken. Dus heb ik mij volledig neergelegd bij het feit dat ik geen ideale uitgaander ben en ga ik nergens meer heen waar ik geen zin heb om heen te gaan. Wat helemaal werkt voor mij, behalve wanneer ik gehoor krijg van geplande avonden die superleuk uitdraaien en de allesverterende jaloezie aan mijn superplan durft te knagen. Vooral omdat ik hoogstwaarschijnlijk de enige 22-jarige ben die geen zin heeft om helemaal uitgedost om halfelf ’s avonds de koude zaterdagavond in te trekken op zoek naar mijn peers.
En dan wens ik zo hard dat ik een normale twintiger kon zijn, met zin voor avontuur, elke cafébaas in de streek van Oost-Vlaanderen bij de voornaam noemend, aber ik ken er slechts één en ik voel me nog steeds een ontzettende poser als ik hem bij zijn naam roep wanneer ik een passievruchtjenever wens te drinken. Meestal hou ik het dan bij een zwaaitje dat 7 kansen op 10 verloren gaat in de dikke nevel sigarettesmoor.
Er wordt gezegd dat de puberteit de meest troubling periode uit een mensenleven is, maar ik zou die onzekerheden die onlosmakelijk verbonden zijn aan zoekende twintigjarigen ànytime inruilen voor een set etterende puisten veroorzaakt door vettige huid en de aanstormende promnight. Op zoek naar jezelf, en die karaktertrekken dan nog eens volledig aanvaarden; het is allemaal zo eenvoudig niet, zeg ik u.
En dan loop je nog eens het risico om helemaal onzeker & emo te gaan op een internetblog wanneer je gewoon wou vragen wat iedereen gepland heeft op die hellish nieuwjaarsavond.
Zelfmedelijden, ‘t is a right bitch.
on December 1st, 2005 at 3:32 pm
Ik heb mensen liever normaal (zoals jij jezelf beschrijft) dan van die ongelooflijke menschen die elk weekend naar the oh gaan, of op oudejaar nen helen avond in een of andere dancinge rond hangen…
Eigenlijk bekijk ik het leven liever door jouw ogen dan door die van een echte poser
on December 1st, 2005 at 11:35 pm
If it makes you feel any better…de laatste keer dat ik echt uitging was 5 jaar geleden en ik ben nog maar 21.
Nu ga ik sowieso niet meer graag uit, ergens om dezelfde redenen als jij. Mijn oudejaarsavond is al 5 jaar dezelfde, and it doens’t include part-hats.
En ik wist pas wat ‘the oh’ was toen ik het google’de…
- jessie -
on December 1st, 2005 at 11:36 pm
party-hats *aah*
on December 2nd, 2005 at 12:11 am
Misschien moet je gewoon eens beseffen dat, als iets niet meevalt, je gewoon kan opstaan en vertrekken. Zeker nu je je eigen White Lightning hebt. Van alle keren dat ik wegga, blijkt achteraf amper de helft de moeite waard te zijn… maar de leuke helft compenseert wel meer dan veel de helft die suckt.
En leg uzelf zo eens geen hoge eisen op jong. Ge zijt een geestig vrouwmensch, oké … veel geestiger dan de meesten die ik ken. En daar moet ge, in tegenstelling tot ‘the others’ niet veel moeite voor doen.
En hooch … volledig gelijk over Oh-people en dancingtoestanden, maar er bestaan nog gewone café’s waar je tot 7 uur ’s ochtends pinten kan drinken en zeveren tegen de sterren op. En die kunnen wel redelijk plezant uitdraaien enzo, want anders had ik er ook nooit tot 7 uur gezeten !!!!
on December 2nd, 2005 at 8:14 am
tomadde, ook ik zit zowat elk weekend op café te zeveren en al, waarna we soms eens naar een fuif in de buurt trekken..
Maar je begrijpt wat ik bedoel, en da’s al veel
De laatste keer dat ik een discotheek ben binnengegaan was een jaar of 2 geleden, toen we er met de lokale radio een fuif gaven.. En toen trok ik al 2 jaar zo’n ogen van de leeftijd (en , god have mercy, van hun iq ook) van het gemiddelde snotjong dat daar rondhing..
Maar ish, don’t blame yourself. Je bent maar wie je bent, met je eigen voor- en nadelen. Ik ken je nu niet, maar ben er van overtuigd (aan je schrijven te lezen) dat je een geestig vrouwmensch bent, en da’s veel belangrijker dan important zijn in een of ander danscafé ofzo..
on December 3rd, 2005 at 7:57 pm
THE OTHERS!699!!
on December 4th, 2005 at 1:58 pm
Zo herkenbaar Ishkoew. Ik heb het op mijn stage ook voorgehad. Een grapje niet in goede aarde gevallen en ik kon meteen niets meer goed doen. Laat ons met de illusie leven dat wij niet passen in deze wereld van smakelozen, dat wij al 5 niveau’s verder staan en pas resepct zullen krijgen eens zij tot inzicht komen, na 50 jaar