Taking Clomid Price For Topamax Drug Information Online Diflucan Generic Flomax Cheapest Pills Erythromycin Faq Accutane Purchase Norvasc Price For Lipitor Free Samples Antabuse Prescription Nizoral Purchase Elimite Montgomery Where To Get Flomax NoRX Where Order Soma Spain Price For Zelnorm Drug Information Generic VPXL Get High Generic Cytotec Hartford Herbal Plavix Mexico Where Order Norvasc Cheapest Pills Where Order Nolvadex Age Natural Accutane Effects Discount Flomax United States Where To Get Plavix Pharmacy Where To Get Nexium Tablets Price For Celexa Spain Sale Cipro Celexa Description Discount Diflucan Overnight Delivery Price For Lasix Get High Generic VPXL BatonRouge Natural Amoxil Review Price For Zyban RX Accutane RX Where Order Levitra France Neurontin Shop Purchase Lasix Annapolis Prevacid Comparison Acomplia Accutane Dosage Generic Celexa Drug Information Where Order Accutane Side Effects Avapro Order Nolvadex Herbal Hoodia Pharmacy Taking Zyban Where To Get Levitra Effects Herbal Celexa United States Lipitor Tablets Where To Get Diflucan France Herbal Prevacid Australia Natural Amoxil Proper Dosage

Het landbouwersdorpje waarin ik woon, heeft nogal een verleden. Ondanks het feit dat Grammene zwaar geleden heeft onder oorlogsbombardementen en dioxinecrisissen, staan hier nog redelijk veel oude huizen. Met een ziel zo, je weetwel, en oude bakstenen met uiteenbrokkelende voegen waar ik maar al te graag de Klankentapper eens zou willen op uittesten.

Toen ik op een dag terugkeerde van mijn zus’ casa die zich zowat op een kilometer van het onze bevindt (which is good), viel mijn oog op een nogal bouwvallig huis, waar klimop welig tierde en gras hoog genoeg stond om in je neus te kriebelen en je te doen niezen om jezelf stripverhaalgewijs te verraden tegenover vijandige troepen.
Tegen alle waarschuwingen in (ik ben namelijk het moderne Wiske van deze tijden), hobbelde ik met mijn vlokke de modderige oprit op en bevond ik me voor het huis, waar warempel een auto geparkeerd stond.

“Shiet!”, vloekte ik stilletjes bij mezelf, en meteen was ik ervan overtuigd dat iemand met zware littekenvorming vanachter een gordijn op het bovenverdiep me zwaar ademend stond aan te wijzen. Groot was mijn opluchting, toen ik merkte dat er boven geen gordijnen hingen, en in de auto een pamflet lag voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 (ofzo) wat me deed geloven dat er zich niemand astmatisch in het huis bevond. Vooraleer ik binnenging, besloot ik dat het wijzer ware moest ik eerst eens aan wat windowprospectie doen, I mean, Macguyver zou dat zeker ook gedaan hebben.
En zo geschiedde; in een bijhuisje zag ik een oud schoolbord aan de muur hangen, een oude aan de grond bevestigde naaimachine en heel veel klimop & kobbewebb’n die het jammer genoeg onmogelijk maakten om aan wat heavy breaking and entering te doen.

“Acht, ik heb nog steeds het main huis!”, klonk het en ik trok met stevige tred richting huis zonder gordijnen. Ik stak eerst mijn hoofd binnen en legde mijn oor te luister om enige menselijke activiteiten (zoals zwaar ademen & wijzen) op te sporen. Ik hoorde slechts een vaag getik en ondanks mijn vermoedens dat ik zopas bij het hoofd binnensteken een spijkerbom geactiveerd had, stapte ik aarzelend op de oude tegels die niet bedekt waren met shitloads aan afval en merkte ik tot mijn verbazing dat er een ijskast stond.

“How zeg, nen frigo ofwa?”, klonk het en voor ik het wist, trok mijn eigenwijze rechterhand de deur open en kwam een misselijkmakende geur me tegemoet. Colablikjes, mayonaisepotten en konfituur duidden op een kraker met een wel heel ongezond voedingspatroon en ik was zeker dat ik boven geheid een decomposing lijk zou aantreffen. Of toch alleszins groenbehaard overgeefsel ofzo. Al wurgend, smeet ik de deur dicht en merkte dat een groot gouden Jezusbeeld op de schouw me het peace-sign stond te flippen. Geruststellend werkte dit echter niet en ik checkte voor alle zekerheid mijn handen op stigmata of any kind. Ik besloot wijselijk om niét meer naar Jezus te kijken, want die heeft toch soms wel de neiging om tranen van bloed te huilen in het bijzijn van mensen zonder gezelschap, en daar had ik echt wel keihard geen zin in, jongens!
Het negeren was op zich geen probleem, ware het niet dat in elke hoek één of andere Jezusversie me al dan niet vastgenageld stond aan te gapen.

“Eeeeeek!”, deed ik. “EEEEEEK”, deed ik toen ik zag dat een tegel met het teken Boogschutter (toevallig mìjn teken) de schouw sierde, alsof de kosmos al 200 jaar op de chosen one, zijnde mezelf, zat te wachten, die dan de geheime gang naar de apocalyps zou kunnen openen. Begeleid door de wijzende astmapatiënt, naturellement.

Nog voor ik aan de ‘-ap’ van mijn ‘holy crahap’-uitroep zat, bevond ik me op de bovenste trede van de trap naar het eerste verdiep.

“Hier sta ik dan..”, dacht ik, “..ik kan evengoed doorlopen, niewaar?”

To be cóntinued.. ( zoals ik dat altijd voorlas toen Macguyver het ook deed met vervolgstukjes.)