Het volgende stukje handelt namelijk over de vaststelling en uitwerking van een typisch vrouwelijke gedachte die ontstaan is na een hevig toertje grasduinen in mijn eerder vernoemde ‘dudes’-map. Ik had me al enige tijd neergelegd bij mijn nogal ongezonde fetish voor gespierde onderarmen, roodharige lokken en ondeugend aandoende babyfaces wat mannen betreft, wat op zich toch niet al te gek voor woorden is eigenlijk. Maar helaas heeft de grote wijzer van de aantrok-klok zich op ‘andere & zorgwekkendere tijden’ geplaatst en moet ik heden trachten om te gaan met een voorkeur voor, zet je schrap, fronsende inhalerende venten.

Ik vind inhalerende gasten die tegelijkertijd kijken alsof ze een wiskundig axioma of 16 trachten te memoriseren, simpelweg bijzonder aantrekkelijk en ik weet niet eens waarom. Is het de gekwelde blik die het ‘m doet en zoja, waarom viel ik in mijn jonge tienerjaren dan niet op Clint Eastwood in plaats van Jo De Poorter? Of is het dat ‘ik ben een hond en ik lijk het maar niet te snappen’ hoofd dat ietwat naar de ene kant overhelt en daardoor mijn zorgende moedergevoelens opwekt, dat die aantrekkingskracht aanzwengelt? Ik kan er enkel maar piñatagewijs naar slaan en hopen op antwoord (of spekken). Either way I win.

Wat alleszins vaststaat is dat ik het alsmaar meer begin te hebben voor ongeschoren luizigaards (zoals mijn moeder het verwoorden zou) en alle afgelekte (oversizedbetepelde) Chad Michael Murrays, Josh Hartnetts en Heath Legders hun hardeschijfgebied moeten afstaan aan mansfiguren zoals Josh Homme, een jonge Andrew McCarthy, een jonge Bob Dylan (jaha, ‘Dr Phil, I’m in love with a former star’- material ben ik wel!), Jan Ullrich en Marat Safin. Maar wat maakt nu dat ik uitgerekend dié jongens op een supergrote JOEPIE-poster gezwierd wil zien?

Ik had het waarlijks in geen miljoen jaar durven dromen, maar blijkbaar val ik voor arrogant overkomende schmucks. Maar dan zo eentje (stap even mee in mijn droom, dames) die dan met samen mij, genietend van de prille zomerochtendzon wat onverschillig in het rond zou staren, de eerste sigarettesmoor van de dag zou inhaleren en die vervolgens met een air de lucht zou inblazen terwijl ik mijn affectie voor hem, al nippend van mijn warme kop citroenthee, zou tonen door in zijn roste haren te wrijven. Hij zou me dan plots aankijken, keer op keer smelten voor mijn illustere charmes en de koele blik vervolgens inruilen voor een gezicht vol deugnieterij.

En dan zou ik roepen: ‘Now drop down and gimme twenny!’ en zou ik mijn voet op zijn rug plaatsen terwijl hij zich in het zweet zou werken door op 1 hand te pompen en ik aan mijn pijp zou lurken.

Of ook niet natuurlijk.

En achteraf zal ik dan komen klagen hoe ik hem tussen 1000 mensen met een ander aan zijn hand op het strand heb zien lopen en niet meer weet wat ik met zijn foto moet doen. Mooie mooie woorden..