She good talker.
The answer to that was no, want voor ik het wist vertrouwde ze me toe dat ze nog nooit van dat ras gehoord had, waarop ik antwoordde dat ik net hetzelfde zei toen mijn moeder zowat twee jaar geleden voorstelde om een nest Hongaarse Vizsla-puppiets te gaan bezoeken. Google stond zoals altijd voor me klaar, doch zorgde ditmaal niet voor positieve gevolgen:
De mevrouw keek me begripvol aan en deed haar verhaal over hààr labrador die op kerstdag vorig jaar een aanval gekregen had en zo een ticketje heen naar de hondenhemel had versierd. Ze vertelde me dat ze voor het slapengaan altijd bij haar hond in de garage ging, waar hij in een grote zetel sliep, en ze steeds een halfuurtje voor hem uittrok om wat tegen hem te praten & hem te strelen. Op haar wangen had ze kleine rode gesprongen adertjes en ze droeg een sterke sigarettengeur met zich mee als ware het haar persoonlijke aureool.
“En nu, elke keer ik ga slapen, ga ik nog keer naar de garage, zet mij op mijnen stoel en zit ik wat rond te kijken en aan mijn’ hond te denken..”
Ik visualiseerde me het trieste schouwspel en vroeg haar wat verder uit omdat de moeder Theresa in me aanvoelde dat de mevrouw deugd zou hebben van een goei klapke. Ik kreeg het verhaal te horen van het ontstaan van zijn naam Blackie, en vond het zodanig cheesy dat ik van mening was dat op dat moment een paar Milner-ledematen ons belange niet zouden misstaan. Hij was namelijk de eerste dag dat hij bij hen thuis was, ontsnapt en in een beek achter hun huis terechtgekomen waardoor hij er, jawel, als een zwarte labrador terug uitkwam.
Ze zei dat ze nogal weigerachtig stond tegenover een nieuwe hond kopen en ik wist precies wat ze bedoelde. Het ‘erase/replace’ - syndroom as I like to call it. Toen ik haar vertelde over het plezier dat een jonge puppy na zo’n droeve tijd terug in je leven brengt, zag ik de tristesse in haar ogen even plaatsruimen voor meelevend plezier en kon ik de hunkering naar iemand om voor te zorgen bijna proeven als ik op onbewaakte momenten Gene Simmons achterna, mijn tong uitstak.
“Maar ermee wandelen is wat anders, ze! Kijkt naar mijnen rechterarm, zeg!”, waarop ik mijn armen voor me uitstak en haar aanmoedigde ze met elkaar te vergelijken. Ze lachte en ik draaide mijn karre richting home.
Home, waar Rambo, die ik nog steeds iel gère zien, precies 2 jaar illegaal in onze tuin ligt. Tsjeetsewoatsje Rambootje!
*crowd goes ‘ooh’ and ‘nice hair!’*
on February 13th, 2006 at 8:49 pm
i love the blonde!
jeronimo
http://blog.jeronimo-online.be
on February 14th, 2006 at 10:51 am
‘Milner ledematen’, mwhahaha!!
*komt niet meer bij*
*blijft er echt bijna in*
*heeft het nipt overleefd*
on February 14th, 2006 at 12:42 pm
En dat op Valentijn.