De Deinse gevels.
Ik moet iets doen aan mijn walk, vind ik. Ik hou er namelijk van om mijn handen in mijn zakken te steken wanneer ik langs straten & pleinen loop, maar ik denk dat dat ongelooflijk tegen alle regels van de meisjesethiek ingaat. Dat, en driekwart van mijn zakken zijn ronduit te klein waardoor slechts de eerste twee vingerkootjes veilig in mijn buidels terechtkunnen en ik er bijgevolg als een royal dork uitzie, aangezien het noch praktisch, noch esthetisch is.
De vraag is: hoe kan ik dan in godsnaam normaal lopen?
Ik wil geen manwijf zijn, noch een truut die haar sjakosj met gebogen rechterarm vastklemt, maar ik lijk de gulden middenweg maar niet kunnen te vinden. Iets in mijn handen vasthouden is een vereiste aangezien ik geen idee heb hoever je met je armen mag zwaaien om niet tegengehouden te worden door de Arm-Zwenkbereikpolitie en dat is maar het tipje van de ijsberg wat betreft “ishku’s-wacky-walking-ways”.
Vanmiddag werd dat maar weer eens overduidelijk toen ik naar de tweehandswinkel in mijn buurt trok en aan de laadplaats drie overdùidelijk viriele venten zag staan. Viriele venten die al op 20 meter afstand hun ogen op mij lieten rusten en dat volhielden tot ik op 5 m naderde, waarbij de gesprekken stilvielen en ik hun lodderige ogen op mijn derrière voelde plakken. In mijn gedachten zag ik ze all van
en 
doen en op slag begon ik te wandelen alsof ik net zes flessen Johnny Walker achterover had geslagen. Little cracks in the pavement leken onoverbrugbare canyons en het kleinste kiezelsteentje kon mij al molenwiekend richting beton sturen. Zelfs mijn drievoudige ontmoeting met de Deinse schurker kon niet aan de ongemakkelijkheidsgraad van dit tippen, jongens.
En waar moest ik dan heen kijken, en hoé? Tenzij ik besloten had één van die gasten de vader van mijn ongeboren kind te maken (”Ze vroég erom, meneer le juge!”), mocht ik niet rechtstreeks in het drietal hun ogen staren, maar ik wou hen ook mijn aanwezige ongemak niet gunnen en doen alsof de 67 tegenoverliggende gevels mij mateloos boeiden, dus wrongen mijn gezichtspieren zich in allerlei bochten alsof mijn regisseur me beval mijn ganse register van emootsies open te trekken:
“Laat u niet intimideren, hé kalle.” - “Maar ze kijken zo keihard. En kijk, veilige gevels aan de overkant!” -”Neen, trunte. Neen! Kijk voor je. Kijk onverschrokken. Jìj bent de Warrior Princess!” -”Oh God, ik zie hun hoofden meedraaien.” -”Het zijn maar oude ventenhoofden.” -”WA WETE GIJ DAARVAN!?”
Dus bij deze: aan alle al dan niet besnorde mannen die intussen over de leeftijd beschikken mijn vader te zijn en alle jongens die zich niet schamen om hun oogbollen in mijn achterzakken te steken; zoekt u een andere broek en kweekt jeuk, vuilaards.
on April 5th, 2006 at 10:54 pm
Ik kom zo’n dingen zelden tegen, ik heb dan ook een doorsnee gat. Doorsnee gat
on April 6th, 2006 at 12:37 pm
hun oogbollen in uw achterzakken steken? is er daar wel plaats voor of zijn da ook van die taainie beuzekes?
on April 9th, 2006 at 9:17 pm
Of zoekt uzelf een andere broek…
Zit dit niet voor een keertje vol averechtse verbanden? Als het waar is wat je denkt, ben je geen royal dork, noch manwijf of truut. Als je nog enkele walking-ways-work-outs verder staat, zullen de oogbollen nog meer in uw richting gewrongen staan! Door dit te lezen alleen al zijn mijn gedachten gedeplatoniseerd.
Als dit een echt probleem is, zijn baggy pants misschien wel de ideale oplossing voor jou! Je kan normaal lopen en zelfs met je handen waar je ze graag hebt, komen je rondingen nog niet aan de oppervlakte: geen mens die nog kijkt! Als dat geen oplossing is, zijn het enkel je eigen gedachten die je ongemakkelijk maken.
Ik ben de 1ste april de Deinse gevels komen bezichtigen. Deinze is cool!