Met hulp van Tsjilp, de mus.
Ik weet niet in hoeverre jullie iets afweten van mijn tenacious tortelduive, dus vat ik het ganse ordeal even kort samen.
Wonend en slapend op zolderhoogte kijk ik niet op een bloot lichaamsdeel meer of minder wanneer ik vanuit mijn kleren in mijn pyjama glip. That’s right, armen & benen gebruik ik niet, ik glip daar gewoon in zoals de mannelijke cast van Family Guy dat deed wanneer Joe in The Drunken Clam in tranen uitbarst omwille van een ontsnapte dief, geweetwel.
Hanyway, slechts enkele bomen en een paar bakstenen kunnen stiekem getuige zijn van de dingen die zich afspelen op mijn zolderkamer [en eventueel mensen die iets kennen van videocamera’s, spiegels en ladders], dus wanneer vorig jaar in april een knoert van een tortelduif besloot mijn vensterbank als nieuwe shaque d’amour te declareren, was dat toch wel eventjes schrikken.
Niet alleen wierp ze me van tijd tot tijd bekeurende blikken toe, ze vond het ook nog eens bijzonder leuk om ’s ochtends vroeg op mijn raam te tikken en te hoohoo-hooën tot de mussen in de buurt bij wijze van protest kleine pantoffeltjes richting aandachtsgeile duif gooiden. En gelijk hadden ze, jandorie! Zonde van hun verloren sletskes, maar desperate times call for desperate measures, zo zeiden ze. “Dappere mussen!”, dacht ik, “en verstàndig! Thoh.”
Nu, ik weet niet wat daar allemaal verder nog gezegd is in vogelland, maar groot was mijn opluchting toen Tortel op een dag voor het open luchtruim koos en mijn vensterbank verder gevrijwaard bleef van enige vogeltrippelarij.
Tot eergisteren.
“Hoohoo-hoo!”, zei ze bij wijze van begroeting. Ik lachte haar meewarig toe, knikte eens met mijn hoofd en dacht bij mezelf: “Wacht maar, jonk, I’ll hoohoo-hoo you good.”
Als een fervent kwisser die net als zijn tegenkandidaat, duidelijk de persoon in het beeldfragment dat Ben hem in de derde ronde voorschotelt herkent, drukte ik meermaals op het rode alarmknopje onder mijn bureau. Drie mussen vlogen onopvallend voorbij, knikten, zeiden ‘tjilp’ en daarmee was de kous af.
Alsook de slets’n..
on April 12th, 2006 at 9:37 pm
ohyeaaah, zonder de grote rode pijl zou ik ‘t beest echt niet gezien hebben… (wat moet die kop daar rechts voorstellen?)
on April 12th, 2006 at 11:12 pm
Ik heb dakvensters en de duiven zijn er op één daarvan (waar ze mij kunnen zien) ook serieus tekeer gegaan. Dat is eind vorig jaar begonnen. Al de jaren daarvoor is dat nooit gebeurd. Ik weet niet welke betenis ik eraan kan geven, maar het lijkt me toch iets wat die beesten van nature niet doen.
Misschien is er wel een verband met de vogelgriep? Misschien hebben ze een boodschap voor ons?
on April 13th, 2006 at 12:09 am
ge zou gij nekeer moeten weerkomen van congee uit afrika en direct sletsen naar uwe kop krijgen. Ge zou dan toch ook nekeer zoeken naar e pleksken om te schuilen
rune, dienen kop is de focketyn, de guido pallemans niwaaar
on April 13th, 2006 at 1:37 am
Het duifverhaal really cracks me up.
Jons toch.
on April 13th, 2006 at 6:27 am
Schurkende Deinzenaar. Doodgegaan van ldvd na uw afwijzing. Wilde later terugkeren als duif, zij het weliswaar een simpele. Hoewel simpel, is het hem toch gelukt. De schurk!
on April 13th, 2006 at 7:43 am
Volgens mij wil ze gewoon de kortste kwis spelen.
De kortste kwis! Met duiven!!
on April 29th, 2006 at 7:53 pm
[…] “Ik wil iets bloot tonen.” […]