Rat-plat.
“Now if a six -tik tik tik tik- turns out to be nihine -tik tik tik tik-, I don’t mihind”, schalde deze ochtend onderweg naar werk door mijn boxen en ik tikte tevree mee. De zon scheen, er was niet veel volk op de baan, ik had nergens pijn en dat maakt een ishku rap content.
Ik was me nog helemaal aan het wentelen in die heerlijke onschuld en knapperige versheid van een ochtend, toen er opeens iets bruins uit het hoge gras langs de weg schoot. Het had iets weg van een klein bruin katje met heel korte pootjes en het snelde recht op mijn wielen af. Mijn rechterhand schoot automatisch naar mijn mond en het leek minúten te duren eer ik het dier in mijn achteruitkijkspiegel te zien kreeg. Ik zag de auto na mij mooi uitwijken voor een gigantische bruine rat die in het midden van de weg lag te liggen; geen bloed noch beulinge, maar ze lag er. Onbeweeglijk. De rat. Mijn eerste roadkill.
Door mij. Ik die vliegen in préparépotjes vang en buitenzet wanneer mijn moeder de vliegenklopper dreigt uit te halen. Ik die muggen laat leven opdat ze tenminste iets productief zouden kunnen doen met mijn bloed en ik dus niets voor niets de ganse dag aan ledematen loop te scharten. Ik, waarover dieren zouden zeggen, “da es een wijze, dadde!”, moesten ze in dialectische mensentaal kunnen praten.
De geschokte hand bleef op mijn mond rusten (ik denk onbewust om hyperventilatie/seizure te voorkomen) tot ik op mijn bestemming arriveerde en ik vervloekte de rat voor haar onvoorstelbaar slécht gevoel voor timing of de wens om mij te betrekken in haar deathwish.
Maar then again! Ik wist niet zeker hoe het met het knaagdier in kwestie gesteld was. Was ze dood? Leefde ze nog een beetje, maar was ze verlamd en lag ze in de hagel te wachten tot een Mercedes haar tot moes zou rijden? Was ze geparafixed door de schok en bleef ze zitten, mij doen geloven dat ik haar geraakt had?
Om al mijn vragen te beantwoorden, ging ik tijdens mijn middagpauze nog eens naar the scene delict. Tot mijn verbazing zag ik niets meer liggen en mijn brein was al helemaal van hupsakee aan het doen tot ik ietsje verder een hoopje moes zeg liggen.
“I guess you didn’t make it after all..”, zei ik tot de rat en ik richtte, net zoals ik bij elk plat dier formerly-known-as-living doe, een tsjeetjsewoatsje richting hemel.
I didn’t meaaaan to hit youhou
I’m sorry that.. I made you die.
Oooh, I didn’t want to hit youhou.
I’m just a driver-by. Watch out.
Hoe zit het met jullie “d’oh, a dear!”-verleden en hoe diep lopen júllie kloven van schuld?
on August 29th, 2006 at 7:32 pm
Er is ooit een duif tegen mijn auto gesprongen, maar dat verhaal ken je al.
Maar de kans dat die duif nog leefde is wel veel groter dan uw hoopje moes.
on August 29th, 2006 at 8:03 pm
Een jaar ofzo geleden reed ik een merel aan. In voorjaar, waar ze/hij waarschijnlijk verse pieren naar haar/zijn kroost bracht, die nu ook ten dode opgeschreven was. Ik heb er twee dagen niet goed van geweest. Die kindekensmerel waarschijnlijk nog langer
on August 29th, 2006 at 10:30 pm
Over zo’n rioolmormels moet je niet te veel inzitten. Ze vermenigvuldigen zich veel sneller dan uzelf. Zo snel dat we soms niet kunnen volgen met ze dood te doen. Op die ene zal ‘t niet steken.
Ik heb het ook een keer voorgehad: een rat liep vollen bak het fietspad over en zoals ik gewoonlijk fiets kan ik daar ook niet voor uitwijken. Mijn voorwiel ging netjes door haar nek en naar mijn gevoel het achterwiel ook. Ik keek achterom en zag haar gewoon doorlopen, alsof er helemaal niks gebeurd was!
on August 29th, 2006 at 10:46 pm
Een ex-lief van me vertelde me ooit dat hij ergens in Letland ’s nachts eens per ongeluk een hond had doodgereden. Bij het zien van m’n
beweerde hij bij hoog en bij laag dat de hond echt wel zelfmoord had willen plegen. DAT ZAL!
on August 29th, 2006 at 11:01 pm
“Ik keek achterom en zag haar gewoon doorlopen, alsof er helemaal niks gebeurd was!”
‘t Werden er zeker twee :aah:
on August 29th, 2006 at 11:47 pm
Deze zomer toch al een paar witte vlinders (there are heaps of them!) niet meer kunnen ontwijken -en ja, ik rem voor vlinders, ja!
Musjes flirten ook graag met de dood in de buurt van mijn bolide, maar ik heb er nog maar eentje salto’s zien maken in mijn achteruitkijkspiegel. Het kunnen er ook een paar meer zijn, but i’m too much of a chicken om terug te keren en te kijken of ik daadwerkelijk een dode op mijn geweten heb. Op de terugweg let ik wel op of er nog iets te bespeuren valt op de crime scene, maar totnogtoe ben ik van dergelijke taferelen gespaard gebleven.
Hanyway de slaat-rechterhand-voor-de-mond-truc is mij niet onbekend en zelfs maar de gedachte dat ik misschien ma, pa of zus mus heb vermoord, kan mij urenlang met een schuldgevoel achterlaten. En als ik dan alleen in de auto zit, bel ik mijn ma, ik móet erover kunnen klappen
on August 30th, 2006 at 1:28 am
Een goeie maat van mij ging eens een ‘ritje’ maken met de sjieke bak van de papaa toen hij toch al een vlotte 2 uur zijn rijbewijs had behaald - we spreken hier van midden jaren ‘90.
100 per uur door de Kempensche weilanden, bocht gemist, sliiiiip óver de greppel de wei in en KWAK! frontaal op een drachtig koebeest geparkeerd.
De rekening:
- Mercedes = 1.500.000 bfr.
- koebeest = 500.000 bfr.
- ongeboren kalf = 100.000 bfr.
(Hoe ‘t met de afbetalingen zit, weet ik niet, maar ik zag hem vorige week nog met zijn ouwe Norta windop langs het kanaal trappen in de gietende regen..)
on August 30th, 2006 at 7:33 am
ik heb nog niks aangereden maar een paar maanden geleden heb ik bij het verplaatsen van paletten een vogelnestje tegen de grond gekwakt… de vijf eitjes die er in zaten waren kapot en er zaten foetusvogeltjes in
on August 30th, 2006 at 7:39 am
Dat ding met je hand voor je mond … je moet dat niet doen hé. Je moet je handen aan je stuur houden en er rap aan draaien. En ook je voet op die andere pedaal zetten.
In heel mijn rij-carriere nog nooit een dier aangereden, buiten die éne duif op de autostrade. Maar daar kon ik niks aan doen want ze was eigenlijk aangereden door de auto voor mij, en ze lag in het midden van de weg. Naast mij reed een camion en aan de andere kant was de betonnen afsluiting. Ik heb er wel niet over gereden met mijn wielen.
on August 30th, 2006 at 7:53 am
Ik heb ooit eens een kat geraakt, mijn verwoede rempogingen waren niet geslaagd. Eerste reflex was in m’n spiegel kijken, en die liep gewoon door. Volgens mij had ze roltechnieken in de karate-cursus ofzo gevolgd.
on August 30th, 2006 at 9:28 am
Ik heb nog nooit iets aangereden wegens geen rijbewijs, maar ik ben wel als de dood dat ik het ooit zal zien gebeuren. Ik duik dan ook constant weg als ik beesten te dicht van auto’s zie komen.
Overlaatst zag ik een klein katje de baan oversteken en onder de auto die voor ons reed terechtkomen. Gelukkig zat ze niet onder de banden, en kwam ze rollend van onder de auto vandaan zonder veel schade. (l) Mijn hart heeft zeker een minuut verkeerd geslagen.
En ik moet bevestigen dat Youri een goed chauffeur is, want overlaatst sprong er op een donker weggetje bijna een kat onder onze banden en hij heeft ze nog kunnen ontwijken, onder luid getier van mijn kant, dat kunt u zich wel voorstellen…
on August 30th, 2006 at 9:32 am
ik moet even bekomen…niet van de schok…of mss wel maar je vertelt dit weer op je grappige eigen wijze
nja nooit geleerd dat je als er iets voro je wagen springt niet je hadn voor je mond moet gaan hoduen, maar wel aan je stuur snukken en op je rem duwen?
behalve de duizenden vliegen die altijd aan mijn moeilijk reingbare pimpbumper hangen hebik denk ik nog niet echt iets geraatk…
of jawel ik dek een soort van dikke vogel die dor de bovenkant van mijn auto werd geraakt of nee dat was doro het venster van mijn voorligger en ik reed doro een wolk van dwarrelende pluimpjes
on August 30th, 2006 at 10:14 am
Ik heb eens een vlieg ingeslikt op mijn fiets…
on August 30th, 2006 at 10:24 am
Ik heb eens een vlieg ópgesnoven op mijn fiets.
on August 30th, 2006 at 12:34 pm
En ik heb eens een vlieg doen verdinken in mijn traanvocht op de fiets…
on August 30th, 2006 at 1:05 pm
Toen ik mijn eerste rat doodreed was ik er ook een beetje slecht van. Maar écht misselijk werd ik toen een moeder eend met haar jonge kroost plots de baan overstak, ik de kuikentjes probeerde te ontwijken, maar de moeder doodgereden heb. In mijn spiegel zag ik dan al die kleine eendjes rond hun dode moeder staan …
on August 30th, 2006 at 1:35 pm
Dichtbij waar ik woon is een parkje met vijver en veel eenden en kippen. Vlak daarnaast is een gewone straat waar ik dus bijna elke dag passeer en regelmatig steekt er 1 van die beestjes zomaar over.
Onlangs waagde een haan zijn kans (zelfs mooi op het zebrapad, per toeval waarschijnlijk) en ik stopte dus, maar wat doet de haan? Die stopt ook en kijkt mijn bumper dwaas aan. Heb daar nochtans geen kippesticker kleven ofzo.. Ben dus echt moeten uitstappen en de haan gaan wijsmaken dat de overkant vol lekkere kippetjes helemaal niet meer zo veraf was
on August 30th, 2006 at 2:24 pm
‘t was in Brasschaat in de eigthies, ons kitten van 6 weken oud glipte efkes weg naar de openbare weg en stond te pronken voor een aanrijdende wagen… de chauffeur reed voorzichtig stapvoets verder maar onze kat kreeg het in haar koppeke om zich tegen zijn autoband te gaan schurken… gevolg : katteke gebroken nek
Zes weken oud, haar eerste avontuur buitenshuis… en al onmiddellijk naar de kattenhemel :s
kHeb ooit eens 2 zwaluwen in duikvlucht tegen m’n voorruit gehad… die trokken nog wel op, skywards, maar volgens mij hebben die twee nog lang een serieuze migraine gehad :s
Cheerz
on August 30th, 2006 at 5:03 pm
Ik ben geschokt van het ‘drachtige koe’ verhaal en van tomadde’s aanvaring met moedereend.
Al de kuikentjes rond de dode moeder, zeg.
Zo’n dingen breken dus waarlijk mijn hert.
on August 30th, 2006 at 5:33 pm
Hey, ik was er zelf ook pretty slecht van zulle!
on August 30th, 2006 at 7:01 pm
Ook ik had dat verhaal van tomadde liever niet gelezen.
En dan heb ik nog mijn anekdote van dit weekend niet verteld die mijn hart zo heeft gebroken dat ik er nog altijd niet goed van ben.
Maar het heeft niets met roadkill te maken, eigenlijk.
(wel met een kleine puppy in een vieze dierenwinkel die zo bang was in zijn kotteken dat hij de hele tijd jankend en kletsnat in zijn drinkbakje zat te beven. Heel mijn weekend naar de kloten!)
on August 30th, 2006 at 9:21 pm
Dat beven van die mini-beestjes is de hel zeg.
on August 31st, 2006 at 10:17 am
oooh, arme Tomadde en de eendjes. En dat puppyke ocharm!! Ik voel met jullie mee!!
Ik heb alleen op de fiets al een paar vliegen en vlinders platgereden enzo. Ook ooit een vliegende mier in mijn oog. Dat doet pijn!! Voor grotere beesten kan ik meestal net op tijd remmen. Met de fiets heb ik ooit oog in oog gestaan met ne eekhoorn. Ik kon net op tijd stoppen en dat beestje bleef op 2 cm van mijn band zelfs effe staan (ik denk van de schrik). Tijdens mijn eerste rit in de auto heb ik bijna een fazant omvergereden maar toen ben ik van de baan afgereden om die te ontwijken. Mijn rij-instructeur zei toen doodleuk: “Dat doe je nooit meer! Rij dat beest dan maar plat! Dan heb je deze avond extra vlees!” Mijn reactie
on September 1st, 2006 at 7:48 pm
‘t Is hier een bleitblog geworden blijkbaar…
on September 2nd, 2006 at 10:06 am
het was in de tijd dat ik nog voor FC Leerne voetbalde. ik kwam terug van de voetbaltraining en reed met de fiets over de Maaigemdijk weer naar huis. net toen ik het kleine brugje aan de River ranch wou oprijden liep een kat voor mijn wiel. (waar ze vandaan kwam? van links. waar ze naartoe wou? écht géén idee
)
bobbel onder mijn wiel. ik dacht een krak te horen.
maar dat van die zeven levens bij katten is niet gelogen. maar wat is leven nog waard met een gebroken ruggegraat vraag ik me dan af.