Waar was jij toen je hoorde dat er een vliegtuig in het WTC gevlogen was?

Ik stond in de keuken en mijn moeder was aan het naaien toen de radio liet weten dat de WTC-torens in New York in brand stonden. “Well, I’ll be damned!”, dacht ik, en ik zette de tv aan.

Wat kan je je nog herinneren van de rest van die dag?

Ik weet dat het een dinsdag was, want de dag erna hadden een vriendin en ik gepland om naar de Deinse Markt te trekken. We telefoneerden elkaar die dag en praatten alsof we niet eens zeker wisten of er nog een ‘morgen’ ging zijn. Ik zat toen echt wel met ferme knikkers in mijn broek, laat dat geweten zijn. Ik had géén idee wat er gaande was, maar ik was ervan overtuigd dat er wraak ging genomen worden of nóg ergere dingen te gebeuren vielen.

Hoe zag je leven er vijf jaar geleden uit in vergelijking met nu?

Ik was 17 (lees: een onnozel wicht), alleen, en droomde ervan journaliste te worden toen ik mij inschreef in de richting Communicatiebeheer in Gent. That kinda didn’t work out, én ik ben nog altijd alleen. Jippiej for me!699!! (Maar ik ben wel véél verstandiger geworden, en ook wijzer in de leuke zin van het woord, vind ik)

Hou je sinds die dag meer rekening met het risico van aanslagen in je dagelijks leven?

Ik zat indertijd een paar dagen met de piepers, maar zoals alles tegenwoordig is het nieuwe en spannende er al snel van af. Hoe erg het ook moge wezen, in zulke gevallen. En wat zijn the odds dat ze de Brielmeersen in Deinze als nieuw doelwit uitgekozen hebben anyway? Wat als je op reis vertrekt? I never do-ho. Vliegtuigen zijn mijn ding niet, en ik zal het waarschijnlijk niet eens beséffen wanneer ik opgeblazen word door Al Qaeda-die hards. God weet dat ik voor de ramp niet eens wist wie of wat the Twin Towers waren, let alone dat ik enig besef had van terreurbewegingen, dus waarom zou ik me nú beginnen zorgen maken over mijn wellbeing wanneer ik reis.

Geloof je dat de aanslagen gebeurd zijn zoals in de media werd omschreven, of zit er volgens jou iets meer achter?

Ik weet te weinig van zo’n dingen om er een niet lachwekkende mening over te vormen. Ik weet wel dat het wreed was, en dat documentaires over de tragedie (zoals gisteren op Canvas) mij soms zo hard rond de oren slaan met de realiteit dat ik er ga van hyperventileren.

Het was onmenselijk.