Ik zit niet op mijn gemak. Ik schuif heen en weer op mijn stoel en kijk voortdurend naar het zitvlak van mijn pimp-armchair.

[narrator voice]: “It seemed to start out as a maandverband-commercial.. “

De ongemakkelijkheid ten huize ishku wordt veroorzaakt door een lieveheersbeestje dat zich reeds een week of twee te pas en te onpas alle plekken op mijn zolder toeëigent. Het is zelfs bijna strutten. En toch kijk ik uit. Ik wil niet degene zijn die ’s ochtends wakker wordt, beneden in de spiegel kijkt en droge geplette lieverheersbeest op haar rechterwang wil ontdekken. Verdermeer blijven alle lichten en kaarsen gedoofd omdat het niet de eerste keer zou zijn dat ik met de geur van fried insect opgescheept zou zitten. En ei, after all; lieveheersbeestjes blìjven lieveheersbeestjes, hoe vadsig ze er ook mogen uitzien als ze larves zijn, want larves, dat zijn ze wel, meneer!

Het lieveheersbeestje is lik het paard van de insecten; dat laat je gerust, en ge draait er al zeker geen hamburgers van.

Bijvoorbeeld: Wanneer je binnenshuis een lieveheersbeestje vindt, neem je hem liefdevol op je vinger en zet je hem buiten ip een skone blomme, niewaar? Whereas vliegen weinig kans hebben om de vliegenmepper te ontlopen. Of de vliegenvanger; nóg erger. Vastplakken met je vleugeltjes, spartelen met je zes beentjes en niets kunnen doen, behalve rondom je kijken en zien hoe al je soortgenoten dood ende vastgeplakt naast je hangen. Het zal het lieverheersbeestje niet overkomen, oh neen.

Anyhow. Al een week dus. Het zou moeten slapen, maar ik ben verplicht mijn chauffage vollenbak te zetten, wil ik voorkomen dat mijn rechtermuishand afsterft, en daardoor denkt dat beest dat het lente is. Alleen vindt het hier geen eten (alle broodkorstjes ten spijt) of bladluizen, en is het bijgevolg gedoemd om te sterven in de stofzee dat is mijn tapis-plein die naar alle waarschijnlijkheid bàrst van biljarden onzichtbare kruipdiertjes. *trekt voeten op stoel*

Ik geloof dat ik het morgen ga uitwuiven eer het hetzelfde lot als Pim ondergaat. Maar we zijn wél vrienden voor het leven, dat hebben we zo afgesproken.

[narrator voice]: “..only to end with the fact that this post really had no point whatsoever.”