Ik ben MacGyver.
Ik had jullie reeds verteld dat ik aangeduid was om sinds ’t begin van deze week ’s voormiddags een ander pooowstkantoor in m’n eentje te gaan bemannen, en ik moet zeggen: ik zag dat bijzonder goed zitten. Eindelijk eens een break van het kantoor waar ik de bomen aan de oprit van kaal naar vol naar kaal heb zien evolueren en het geluid van de opengaande deur mijn persoonlijke top 10 van ‘meest bekruipende geluiden’ heeft binnengedrongen. Twee uurtjes ergens gaan zitten waar dagelijks maximum 10 klanten bedankt zeggen en vervolgens de deur achter zich dicht trekken, leende zich dan ook tot de uitgelezen kans om wat leesschade in te halen en op mijn gemak wakker te worden van veel te korte nachten.
Wat een verpozing moest worden, werd een keiharde reality-check die me erop wees dat avontuur werkelijk achter élke hoek schuilen kan, hoe klein en verlaten die ook moge zijn.
“BAM”, deed de deur die achter mijn derrière dichtsloeg namelijk en ik had een minuutje of twee nodig om te beseffen dat ik mezelf onverbiddelijk hard had buitengesloten. “ ’t Kan iedereen gebeuren, mijn kind, ’t es nie erg, ’t es nie erg!”, bleef de bejaarde vrouw herhalen die haar pensioen per sé in de onthaalsas wou incasseren en bijgevolg de aanleiding gegeven had tot het gebeurde. Om mij ervan te vergewissen dat ik effectief buitengesloten zat, duwde ik nog twee keer tegen een onwrikbare deur. “Right.”, dacht ik. “Dat was dom.” *pauze* “Aan de overkant is een café, daar vraag ik het nummer van mijn kantoor en pols of iemand met de reservesleutels kan langskomen. Reservesleutels die normaliter in een kluis opgeborgen zitten die eerst 15 minuten moet aflopen eer ze kan worden geopend. En dan moet er nog iemand beschikbaar en bereid zijn om 5 kilometer af te leggen om helemaal tot bij mij te geraken.”
Je mag zeggen wat je wil, maar ik kan toch bijzonder goed denken in noodsituaties. Je mag bijvoorbeeld zeggen dat ik dat niét ben, but you would be lying.
Ik storm het cafeetje binnen en 3 tooghangers volgen geanimeerd het gesprek dat zich tussen mij en de bazin afspeelt. Gouden mensen, die cafébazen alginder, mij meteen een telefoonboek én telefoon aanreiken en verder niet al te veel rare vragen stellen, ik kan dat appreciëren. Na ze zowat 8 keer heel hard en gemeend te bedanken, begeef ik me terug naar de publiekszaal waar ik me verplicht zag doodleuk te zitten wachten tot iemand zou opdagen. Geloof me wanneer ik zeg dat het een bijzónder stom zicht is, een bediende, zittend aan de tafel in de publiekszaal met in haar handen een tot de randgevulde stressemmer. Al een geluk dat het kantoor op sterven na dood is, want ik zag het niet bepaald zitten om al gesticulerend via het raam mensen naar huis te sturen met als reden het feit dat ik mezelf buitengesloten had. People talk, gasten. Vooral oude mensen.
Ik speurde wanhopig de omgeving af naar één of ander (liefst geopend) achterdeurtje en vroeg me af of er dan echt niéts was dat ik over het hoofd zou kunnen gezien hebben. “De deur is gesloten, check.”
Er was weinig tot helemaal niets aan te doen, en tóch ben ik zonder gebruik van de juiste sleutels terug in mijn bureaustoel geraakt. A-but how?
Let the speculation begin!
on November 21st, 2007 at 8:44 pm
Transsubstantiatie.
on November 21st, 2007 at 9:16 pm
Jezelf door het doorgeefluikje gewrongen?
on November 21st, 2007 at 9:28 pm
McGuyver, dan moet het iets zijn met zilverpapier, een spiegel, een halve kauwgum en een aansteker.
(typfout: you would be lying)
on November 21st, 2007 at 10:53 pm
Kan er eens iemand “je schrok wakker en besefte dat je op het toilet in slaap was gevallen?” antwoorden. Ik zou het zelf doen, maar ik vind het een beetje een lame gok.
on November 21st, 2007 at 11:31 pm
je bent beginnen zingen, en de ramen zijn gesprongen….?
…of je had de sleutel gewoon in je broekzak zitten?
…of die oude madam haalde haar haarspeldjes vantussen haar grijze do, en zei: “Kijk en leer kindeke.” en beefde het slot open?
….of zei de café bazin dat je lang het door haar gegraven tunneltje terug mocht keren…..?
Ja szeg, oe kan ik nu weten wat er gebeurd is…
Voor tzelfde geld werd je gewoon wakker…
on November 21st, 2007 at 11:34 pm
my dear!!!
find the missing “T” and “S”
kbegin op zijn Steve Stevaerts te typen
on November 21st, 2007 at 11:50 pm
Ge zijt door het wc-raampje naar binnengeklommen of je had na een tijdje door dat je niet moest duwen tegen die deur maar er aan trekken
on November 22nd, 2007 at 12:21 am
Je bent in het doorgeefluik van de pakjes gekropen, deurtje achter je dicht zodat het deurtje aan ander einde open ging, en zo naar binnen?
Jezelf voldoende gefrankeerd en vervolgens in de brievenbus gekropen?
on November 22nd, 2007 at 12:25 am
000-3684858-33 is geen geldig rekeningnummer maar misschien een hint voor de oplossing?
de brievenbus voor overschrijvingsformulieren opgeblazen met dynamiet, en langs daar naar binnen?
on November 22nd, 2007 at 12:33 am
Ik graaf diep in mijn intussen reeds vergaarde kennis van het poooowstgebouw, but i hear no bells ringing.
It better be something exciting, want anders zijt ge den titel MacGyver nie waardig ze.
Zeg het!
on November 22nd, 2007 at 8:18 am
woot woot, ik vind het zo spannend dat ik zelf ni meer kan denken en een gokje wagen… tell us!
on November 22nd, 2007 at 9:17 am
u weet dat wij niet van de slimste zijn. Dus moet je wel ergens een gouden tip zitten. Na het bericht 38 keer gelezen te hebben blijft er maar één mogelijkheid over: “tóch ben ik zonder gebruik van de juiste sleutels terug in mijn bureaustoel geraakt”.
Ahaaaa! Zonder gebruik van de juiste sleutel. Dus wel met de sleutel van uw voiture of uw brievenbus thuis?
on November 22nd, 2007 at 9:30 am
Door via het schuiveke met een MacGyver-achtig voorwerp het ‘laat mensen in het sas’-knopke in te duwen?
on November 22nd, 2007 at 9:43 am
Het raam?
on November 22nd, 2007 at 10:13 am
Was 368 nu 386 geweest, dan had je vandeneerstenkeer de beginnummers van telefoonnummers in Deinze city. Of misschien is dat de hint en moeten we dus eens naar dat ‘telefoonnummer’ bellen (wat doen die nummers daar anders?). Wat ik eigenlijk allemaal heel erg betwijfel. Dus misschien is dat nummer het nummer dat je moet intikken op het bakje dat naast de deur hangt. En is dat bakje daar speciaal geïnstalleerd omdat er zich al veel mensen buitengesloten hebben. zoiets? Anders lijkt het raam mij ook plausibel. het WC-klap-raam.
on November 22nd, 2007 at 10:17 am
Of een zakmes… (think MacGyver?)
on November 22nd, 2007 at 12:55 pm
Ge hebt een rol wc-papier bij het uiteinde vastgenomen en de rol zelf via een openstaand raam op de bovenverdieping binnengegooid. Dat klikte zichzelf vast achter een kast, en daarna heb je jezelf langs dat wc-papier omhoog gehesen.
Ah, en die rol wc-papier stond natuurlijk zoals àlle rollen wc-papier gewoon buiten bij de voordeur.
on November 22nd, 2007 at 4:19 pm
Toch niet via dienen bak waar ge pakjes in moet doorgeven?
on November 22nd, 2007 at 5:12 pm
gewoon de klink gebruikt?
on November 22nd, 2007 at 8:19 pm
Het brandalarm ingedrukt en de brandweer de deur laten inslaan? Met bijlen?
on November 23rd, 2007 at 7:01 am
als in de films met een bankkaart?
on November 23rd, 2007 at 12:16 pm
toen plots de wekker afliep…
on November 23rd, 2007 at 6:10 pm
Toevallig kwam er een collega langs?
on November 24th, 2007 at 9:27 am
Allé kom, zeggeuh!!!
on November 24th, 2007 at 2:35 pm
Vertel het dan niet he, Lava. We _willen_ het al niet meer weten.
on November 24th, 2007 at 3:02 pm
Misschien heeft ze zich nu binnengesloten?
on November 24th, 2007 at 3:04 pm
het bejaarde vrouwtje heeft er iets mee te maken. en dan vooral haar heroes-krachten, in feite, waarmee ze deuren kan opendoen door er naar te kijken.
‘t is niet omdat Brutin niet meer geïnteresseerd is dat dat voor mij ook geldt ey
on November 24th, 2007 at 5:51 pm
Ik gok niet, ik zeg ‘haha, sukkel’.