ishku and the snake engraved goatbone.
Dus. Ik kom juist thuis en zie mijn vader met iemand praten die ik ken van zien hier in’t dorp.
“Tiens, waar is dàt goed voor?“, vroeg ik mij af. En ook “Praten met mensen all of the sudden, are we?”
Bleek dat die mens om foto’s van ons oud café kwam vragen in teken van een ‘onderzoek’ naar het Grammene van vroeger, en ge kunt u niet voorstellen hoe razend interessant ik dat vind. Ik moet zelfs bekennen lichtjes van mezelf en mijn natuurlijke reactie te zijn geschrokken op vlak van ongebreideld enthousiasme. Na verloop van tijd begint ge u namelijk zo’n beetje te gedragen als een echte volwassene; ge acteert verantwoordelijk, ge reageert gematigd en helaas over de meeste zaken een beetje onverschillig, en dan wordt er uit het niets een onderwerp aangesneden waardoor er een stuk van uzelf uit het bed rechtveert en waarvan ge peist: “Jezus Christus, waar komt dàt nu weer vandaan?”
In zo’n situaties komen de vragen er als het ware ùitgespoten en betrap ik mezelf erop dat ik haast het volledige antwoord niet kan afwachten eer ik het volgende vraagstuk al voorleggen wil.
Waarom, en hoe, en hoelang, en waar? En zo komt ge te weten dat een mens die ge kent van zien een kaart van het Grammene van de 17de eeuw heeft waarop duidelijk staat aangeduid waar er indertijd huisjes of boerderijen stonden en dat die mens regelmatig eens met de metaaldetector op zwier gaat, en in twee jaar wroeten al zaken heeft gevonden waarop ge alleen maar ‘Allez jong!’ kunt zeggen wanneer ge ze hoort opgenoemd worden. Zo had hij’t bijvoorbeeld over een Romeins muntstuk en over een stuk geitenbot waarin een slang gekerfd staat waarrond vroeger edelsteentjes geplaatst zaten, daterend uit de Middeleeuwen
“Allez jong!”, zei ik dus. “Ik wil dat zien!”
En dat tegen nen wildvrenden, zeg.
“Kijk.”, zei ik. “Ik ken u van u af en toe hier eens te zien rondrijden, en ik wist kik dat allemaal nie van u. Zo ziet ge maar, hé, als de mensen keer bij mekaar binnenkomen en keer mee mekaar klappen, dat ge nog ‘t één en ‘t ander te weten kunt komen van mekaar.”
En dadies. Ik peis dat ik wel keer ga gaan kijken, ze. EN DAN ‘S NACHTS ALLES GAAN STELEN!
Tenzij mijn familie voor mijn verjaardag samenlegt voor een metaaldetector en mij zodoende behoedt voor een leven achter de tralies. ‘t Is gelijk zij willen, hé natuurlijk.’t Is gelijk zij willen.
on October 7th, 2008 at 8:51 pm
Hebben jullie nog een café gehad, oder wass?!
on October 7th, 2008 at 10:06 pm
Joam zulle.
Ik herinner mij er wel nie veel meer van (’k was lijk 4 jaar als we verhuisden, denk ik), maar mijn moeder zegt altijd dat ik chocla-reepen bij de vleet kreeg omdat ik just een poppemieke was. En we hadden zo nen echte juke-box waarvan we nog een shitload aan 80’s 7 inchkes hebben. En we hadden ook een duivenlokaal. Waarvan we nog oude constateurs hebben..
Moesten we die nu nog gehad hebben, dan was ik zéker al van’t straat.
Jaja, café De Sportvrienden.
on October 8th, 2008 at 6:31 pm
je moet zeker dezelfde metaaldetector vragen als die van die kerel, want blijkbaar vind je er ook geitenbeenderen mee! (tenzij hij dat geitenbot met het blote oog, of “toevallig” gevonden heeft, waarna hij zijn peperdure metaaldetector als schop heeft gebruikt om zijn vondst op te graven. Dat kan ook natuurlijk).
on October 8th, 2008 at 8:28 pm
Môh, Grammene begot. Ik heb nog in Gottem gewoond en ben in Grammene naar school geweest. Allez ja, tot de tweede kleuterklas. Maar ik weet daar wel nog iets van! Wij woonden op de Oude Heerweg (of Heirweg), naast Agnès en Valère (?)
.
Herinner mij iets van een juf Nelly. Als dat kan.
on October 8th, 2008 at 9:27 pm
Ik heb je opgenomen in m’n blogroll omwille van je sprankelend taalgebruik.
on October 9th, 2008 at 1:10 pm
Bedoelt ge daarmee dat ge ze niet knap vond in de sixties?
on October 10th, 2008 at 12:42 am
http://www.kapaza.be/Elektrische_apparaten/Metaaldetectors/11330439/Te_koop_Fisher_F75.html
Mijn dop trekt dat niet.