Toen ik daarnet bij het verven van een muur voor de tweede! maal een elektrische! schok kreeg toegediend van een nogal blootliggend! contact, drong volgende zin zich aan mij op:

 ”Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen.” 

En ik dacht bij mezelf: “Allemaal goed en wel, maar wat heeft die ezel eigenlijk met mij te maken en op wat slaagt dat eigenlijk?” En ook: “Indrukwekkend dat ik na een levensbedreigende ervaring nog steeds stilsta bij de enigma’s des levens.”

Is het als: “Oi, zelfs een ézel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen!“, waardoor men zichzelf nogal neerbuigend toespreekt of gaat de werkelijke betekenis van de uitspraak volledig aan mij verloren?

Een kleine denkoefening om de stilte even te breken. En eveneens een woordje uit angst dat ik bij de derde schok in de krant onder de katern van ’silly arsed dead people’ zal terug te vinden zijn.