Gisteren ben ik, na aan de preselecties van het Groot Nederlands Dictee te hebben deelgenomen and having failed miserably at that, met een vriendin naar de Makro getrokken, waar ik mij in het rijk der technologie waagde om op zoek te gaan naar een nieuwe GSM, gezien mijn oud exemplaar niet meer bellen wou, which was kind of a bother really. Ik liep de rijen af, monsterde alle telefoons die ik maar kon monsteren en kwam tot de jammere conclusie dat geen enkel exemplaar me iets deed. Ik ben namelijk nogal een gevoelskoper zo, maar ditmaal: nothing. No excitement. Alleen grijze GSM’s.

En ik zei tegen die vriendin:

“Ze hebben shampoo’s voor alle soorten kleuren haar, oogschaduw voor alle soorten kleuren ogen.. de ganse wereld lijkt te schreeuwen: onderscheid jezelf van alle anderen. Customize yourself! En toch lijken alle GSM’s op elkaar, is grijs de hoofdkleur van de auto’s op de weg en schijnen alle huizen die nu nog gezet worden perfecte replica’s van elkaar te zijn.”

En ik vond dat ik een punt gemaakt had. Waarom maken ze geen pastelkleurige auto’s meer en wat is er zo mis met trapgeveltjes?

Where’s the soùl, man?!