Dan zou ik vooral niét verderlezen wanneer ik het boek nog niet helemaal uit zou hebben (which would not make sense aangezien ik de schrijfster zou zijn, but y’all catch my drift)

Maar voor degene die bovenstaande wel al uit hebben, dan deel ik graag mee dat ik..

1. de relatie tussen Draco Malfoy & Harry meer uitgespeeld zou hebben, en Draco op een belangrijk moment uiteindelijk voor de goede kant laten kiezen hebben.

2. het Legilimens-aspect een belangrijkere rol zou laten spelen hebben, en dan zeker bij de interactie tussen Snape en Voldemort. Ik vind dat ze een uitgelezen kans gemist heeft om een heel spannende scène te creëren, namelijk diegene waar Voldemort zou ontdekken dat Snape’s loyaliteit eigenlijk al jaren bij Dumbledore ligt. Misschien dat ik Harry ook iets heel belangrijks zou hebben willen laten zien via Legilimens, misschien dat ik Lupin uiteindelijk een bad guy zou maken en Harry dat via mindreading zou laten ontdekken.

3. Hagrid Ron, Hermione & Harry op z’n minst bij 1 zoektocht van een horcrux zou laten vergezellen hebben. Ik vond het soms een beetje saai worden, zij gedrieën in hun tentje op de meest oninteressante plaatsen eerst. Ze liep daar, zoals de hoofdpersonages, gelijk een beetje verloren in het verhaal.

4. die relatie van Dumbledore ten opzichte van zijn familie nooit zo uitgebreid aan bod zou laten komen hebben. I for one, didn’t really give a darn’s ass en nor did it inflict the story, toch? Aberforth Dumbledore zou van mij wél een meer belangrijke, meer betekenisvolle rol toebedeeld gekregen hebben. Misschien zelfs een sleutelrol. Lupin, Tonks en zelfs Sirius Black mochten gerust ook meer aan bod gekomen zijn, en zowel Mad-Eye als Hedwig zijn vééél te vroeg aan hun einde gekomen.

5. vooràl het laatste hoofdstuk zou verbranden en doen alsof de woorden nooit zwart wit op papier gestaan hebben. Ik moest bijna opstaan om een emmer te gaan halen. Om erin te brààààken.

Edoch zou ik mezelf ook van harte feliciteren voor de fantastische Gringotts-scene, het deel waar Harry beseft dat hij moet sterven en ganz solo The Forbidden Forest in trekt (hands up for those that cried!) én het feit dat ik dat toch allemaal maar mooi uitgedacht heb eigenlijk.

Here’s to childhoodfantasy and never quite losing it.

En nu wil ik horen wat jullie ervan vonden, graag. Doe het!