I gotta say; dit jaar kon heel wat beter afgesloten geweest zijn. Héél wat beter.

En ik weet dat jullie met zo’n onduidelijkheden nogal vet zijn, maar ik weet niet goed hoe erover te schrijven zonder verkeerd te doen en enkel maar de juiste woorden te gebruiken. En ik moet dat eigenlijk ook niet op een blog gaan schrijven. ‘t Is niet mijn ‘nieuws’ om te brengen en wie begint een blogbericht te lezen om in andermans ongrappige soort van miserie te delen anyway? Plus: ik spreek zelden over ‘mijnen privé’, dus waarom nu beginnen? Well, I donow.

So here’s the thing: tijdens kerstnacht is mijn tante overleden. Volledig onverwacht en dan nog ook eens volledig, naar we aannemen, vredig. De raarste combinatie voor iemand die pas begin veertig was. Sta er maar bij en kijk er maar naar. And try and get your head around it.

Ik weet het; het gebeurt overal, en elke seconde, maar om het eens egocentrisch te stellen: het is niet altijd iemand uit uw naaste omgeving. Niet alleen zijt ge opeens omringd door droevige mensen, ge beseft ook nog eens superhard, hierbij het risico lopend dat ik als een 11 jarige klink, dat ‘doodgaan’ echt bestaat. Materie waarmee ge liever niet al te vaak geconfronteerd wil worden. Ik toch alleszins niet.

Vandaag werd ze gecremeerd which almost inevitably led to bleiting.

Vandaar. 2008 kon heel wat beter geëindigd zijn. En tegelijk ook veel slechter, ik besef dat wel. Geven en nemen en al die kuil. Hopelijk verloopt het bij jullie vanavond best aardig. A la bonheur.