Wat staat vast na gisteravond?

Dat ik, wanneer ik dood ben, verbrand wil worden in plaats van begraven. Niet dat dat ook schoon is om zien (de geur van verbrand haar, szzhrh), maar gezien de alternatieven, leg ik mij daar graag bij neer. Ik was eerlijk gezegd eigenlijk nog aan het twijfelen. See, nature-girl dat ik ben, dacht ik: “We ontstaan uit de aarde, we geven terug aan de aarde. Zo heeft er toch nog iémand iets aan.” Al goed & wel om op een Greenpeace-map te zetten enal, maar ikzelf lijk er niet meer voor de volle 100 procent achter te staan.

Hier bij ons wonen er nogal veel vogels allerhande, en toen ik mij gisteren in de laatste zonnestralen wou installeren, zag ik een vogeljong in de gravé liggen. ‘t Kwam nogal van hoog, let’s say een meter of 7, en toch zag ik het nog bewegen. “Leefde nog ofwa?!”, zei ik, “Ge ademt gelijk nog een beetje..”

Ik in mijn hoofd al afvragen hoe ik Eerste Hulp bij Pluimgevallen (ahaha) zou kunnen toepassen en terwijl ik het vogeltje zo’n beetje aan het draaien & keren was, merkte ik opeens dat er een soortement gàt in het vogeltje zat. EN EEN BENDE SCHIETERS OF 5000.

En maar krioelen en doen. In gàns dat beestje. Urgh.

Dus bij deze laat ik weten dat ik alvast dié kelk aan mij zal laten voorbijgaan. No shooters in this body!
En wees content dat ik de dooddoener ‘over mijn lijk’ niet gebruikt heb!

Wait, did I just say ‘dooddoener’?