De vloekende beer achter de kast.
Ze is er eindelijk, en dat slechts vièr maanden nadat ik mijn krabbel op het bestelformulier gezet heb. Ik had het nog heel duidelijk gezegd: “Het is toch die felgroene niet, hé?” -“Neeneen, ze hebben ze toch maar in 1 kleur.” -“Ah OK!”
Drie weken later is mijn vader een hartaanval nabij wanneer hij drie zware kartonnen pakken twee verdiepingen omhoog slepen moet en heb ik nood aan een driedubbele overbrugging wanneer ik ontdek dat ik in het bezit ben van een kast die niet zou misstaan in het decor van het kleuterfest Kindergarten Cop. Not pleasant. Eventjes overwoog ik om mij bij mijn constante series of misfortune neer te leggen en de kast toch maar in mijn kamer te integreren, maar toen ik merkte dat de verf op bepaalde stukken helemaal afgebladderd was, nam mijn inner Hulk het over en trok ik (samen met mijn papa) terug richting meubelzaak.
Blijkt dat de verkoper het verkeerde model opgeschreven had, waardoor ik dus met de limoengroene versie opgescheept zat in plaats van mijn gevraagde kakigroene uitvoering. Mijn radiant looks: (waarvan blijkbaar zelfs geen doorwinterde verkoper gevrijwaard van blijft) not always a blessing. Anyhoo, mijn pa moest maar een stuk of twee dreigende Clint Eastwood-blikken uit zijn mouw schudden eer mij beloofd werd dat ik dra een nieuw dressoir ging krijgen. Dat was twee februari. Vlaamse narcisbollen bevonden zich nog steeds mainly ondergronds en ik was bezig me mentaal voor te bereiden op mijn week opleiding in het onveilige Brussel.
En toen kwam vorige week eindelijk het bevrijdende bericht: le dressoir has arrived. Mijn pa weer alle wetten van de cardiologie uitdagen bij het heen-en weer sjouwen van de oude kast en het nieuwe materiaal, maar nu is het eindelijk zover. Mijn prachtig hoogglans dressoir is in aanbouw as we speak.
Laat de uitspraak “Wa voor strontvijz’n zijn da, jons?” alvast voor zichzelf spreken. Mijn pa is die vloekende beer àchter de kast. Niet de ijsbeer.
on April 9th, 2007 at 2:12 pm
Da is wel een snelle kasse, de sexyheid spat er bijkans vanaf !
on April 9th, 2007 at 6:51 pm
Doet dat keer zelf, zeg.
on April 10th, 2007 at 7:03 am
:D @ strontvijz’n
Ik heb heel mijn jeugd gesidderd en gebeefd als mijn pa een kast in elkaar moest steken, en ik heb altijd geloofd dat ze daar echt te weinig of te veel vijzen in staken om de mensen te ambeteren. Tot ik ging samenwonen met Youri en zag dat er mensen bestaan die zo’n kastjes gewoon gezwind in elkaar steken zonder miserie. Een openbaring!
on April 10th, 2007 at 9:02 am
En in plaats van te helpen, trekte gij fotoots. Which is nice.
on April 10th, 2007 at 10:32 am
allez zeg, hier in bepaalde overheidinstellingen beukt iederen erop los tegen die massieve ijzeren niet te verslijten kasten en hij vind die hip en zet ze in uw slaapkamer of all romantic places