In de categorie: ‘Kom-eens-5 hypes-te-laat.’ stel ik u graag voor aan Arctic Monkeys, mijn laatste muzikale verliefdheid die zo hevig is dat ik first, second and third base blindelings overgeslagen heb, en reeds 3 dagen na onze eerste kennismaking een veel te prijzig ‘I <3 Arctic Monkeys'-shirt naar Deinze heb laten overhevelen. In fact: het enige dat nog tussen mij en een tattoo staat, is mijn, voor de gelegenheid rechtopgeplaatst, moeders lijk. En mijn gezond verstand, want ik ben toch niet gék natuurlijk?! En ik houw van mijn mama.

Anyway, surfen op de masterwave van ultranieuwe revelaties doe ik misschien niet, maar ik vind dat ik dat toch allemaal ruimschoots goedmaak door, weliswaar laattijdig, een waanzinnig insane groupie te poelen. Needless to say dat de meisjes van The Cribs dan ook stante pede naar de achterkamer verwezen zijn, en misschién dat ze onder bijzondere omstandigheden nog eens buiten mogen komen om boter te gaan kopen, maar volgens de aanvoerders van mijn Last FM-playlist zal het voorlopig 'njetski' zijn. Of zou ik zeggen: “Down’t fink sow.” Ah, I’m sure we’ll read all about it in their post-mortum diary.

Maar ach, die Arctic Monkeys. Die Arctic Monkeys die mijn hart bekoren met hun inventieve teksten en ongebruikelijke ritmeschema’s zijn me toch behoorlijk wat! Ik ben trouwens geen pro in wat een goeie drummer van een slechte onderscheidt, maar die Matt Helders drumt er toch preciesgelijk ook niet naast. Ik weet dat omdat ik soms eens probeer mee te tikken met mijn vingers en ik na 30 seconden wegens pijn de strijd moet staken, dus niets anders dan tonnen respect voor die kerel. Plus; hij doet me ook een beetje denken aan een typische ‘boy romance’ -acteur uit de 80’s; een opmerking die trouwens enkel een meisje uit haar mouw zou kunnen schudden. Een andere zou kunnen zijn: “Alex Turner, I’d like to carry your baby in my womb, because you’ve got a lot of charm and produce clever lyrics to boot!”, ware het niet dat ik niet klaar ben voor kinderen en hij nooit van mijn bestaan zal afweten, maar anders een volledig opgaande opmerking, mind you!

En dan is er nog het feit dat ze niet gemaquilleerd zijn als vrouwen, noch eruitzien alsof ze net zes uren ravotten met een gevaarlijke straathond achter de rug hebben, wat alleen maar in hun voordeel spreekt, me dunkt.

Voor degene die nog niet overtuigd zijn, is er dit, en verder dien ik mezelf enkel nog te verontschuldigen voor de vermoeiende linkdumps, maar moest ik deze tekst binnen een jaar of twee nog eens per ongeluk onder ogen krijgen, dan zou ik graag mijn credibility willen kunnen redden met het feit dat het toch tenminste léék alsof ik alles deftig onderbouwd had.