Yup.

Ik moet morgen weer volwaardig deel gaan uitmaken van de maatschappij en gaan werken. En opstaan om halfzeven terwijl ik al 5 maanden gewoon ben om er rond 2 uur in te kruipen en er om halfelf terug uit rollen. En mijn middagpauze met onbekenden doorbrengen.

Oh well. Zoals een groot man ooit zei: “ça ça, ça c’est la vie, ou-ou-ou-oe-ouwoew.”, niewaar? His words give me strength.

Trouwens: spreken wij het woord televisie niet volledig verkeerd uit? Televísie. Terwijl de nadruk toch eigenlijk eerder op het woord ‘tele’ zou moeten liggen? Sure, het is visie, maar meer nog: het is télevisie! Ver zicht, man!

Misschien hou ik dat onderwerp beter nog even onbesproken voor mijn eerste middagpauze.

Klik hier om het lied te horen waar ik dezer dagen niet genoeg van kan krijgen.

Klik hier als je het niet wil horen.