Me and Peter Verhulst. (I)
“Iedereen die ooit heeft liefgehad, kan naar me kijken en weten dat ik van je hou. Iedereen die ooit heeft gedroomd, kan naar me kijken en weten dat ik van je droom en van je hou.”
Zo klinken de twee zinnen die er bijna voor gezorgd hadden dat mijn leven op 1 juli laatstleden een volledige kentering zou maken. Ik weet het nog goed. Ik stond in de plaatselijke bibliotheek toen mijn telefoon ging en ‘privénummer belt’ op mijn scherm verscheen. Of ik in zo’n geval opneem, hangt af van mijn huidige zin voor avontuur..
-”Hallo?”
.. en God damn it, avontuurlijk I was!
-”Dag Kim. Hier spreekt Peter Verhulst van Radio 2.”
-”Oh neen!”
-”Oh ja! Zeg Kim, jij weet waarschijnlijk al waarom ik bel?”
-”Is het om mee te spelen met Het Introspel?”
-”Neen hoor, daar zijn we intussen even mee opgehouden. Luister je niet naar Radio 2?”
Ik voelde me alsof ik zopas in het bijzijn van een priester, een rabbi en een imam had gezegd dat ik niet echt in een god geloof en prevelde iets in de zin van “Wie luistert er nu radio wanneer het buiten mooi weer is?”
-”Kim, zou jij het zitten om mee te spelen met de Topcollectie?”
-”En wat houdt dat dan in?”
-”Wij geven je een Nederlandstalige zin en verwachten dan van jou, na enige vertaling van de opgave, de naam van uitvoerder en lied. Je kan een aantal krasloten én een multimediacheque ter waarde van €30 winnen.”
Ik, volledig in de overtuiging dat ik op dat eigenste moment live op de radio was, riep enthousiast: “Ja, ze!”, en zette me schrap om de buit binnen te halen.
-”We zouden je morgen rond halfvier opbellen. Is dat goed?”
-”Ja, ze!” 
Shit. Een dag op voorhand het exacte uur weten wanneer je op de openbare radio komt is een absolute ramp voor een zenuwpees als ik, zoals ook bleek uit een dagboekfragment van later die avond:
-”Shit. Een dag op voorhand het juiste uur weten wanneer je op de radio komt is een absolute ramp voor een zenuwpees als ik!”
De volgende ochtend begon ik alvast met de verstandige beslissing eens effectief samen met mijn tante, Radio 2- en Elvis aficionado, dat welbepaalde programma uit te checken, kwestie van enigszins te weten waar ik eigenlijk aan toe was.
-”Oeh! Opgave nummer 1! Zet het luider, zet het luider!”
“Iedereen die ooit heeft liefgehad, .. hou .. droom .. hou.”
-”Whut? Iedereen die heeft liefgehad whut?”
-Kandidaat 1: “Ik gok op Ti Amo van Umberto Tozzi.”
-Peter Verhulst:”Dan gaan we daar eens naar luisteren, beste vriend.”
Terwijl de eerste tonen van Ti Amo in de keuken weerklonken, trachtten mijn tante en ik zoveel mogelijk van de opgave te reconstrueren en stukken tekst te vertalen met daartussen flarden van desperate me going: “Komaan, frakking Italiaans ofwa? Als het altijd zo’n interlinguale tekst is, raad ik het nooit, man!”
En ik zeg het u: internet stelt niet veel meer voor wanneer je zowat de meest cliché woorden ter wereld door de Googlemachine moet laten draaien en dat dan nog slechts 1/4 van de opgave betreft. Eén ding was zeker: het was alvast niet ‘Ti Amo’, wat me tegelijk geruststelde en verontrustte, want als de volgende kandidate het niet zou kunnen raden, was het aan mij om de tekst te correct vertalen en mijn muzikale genialiteit te bewijzen..
on August 11th, 2008 at 3:26 pm
Damn. Gij waart op 2 juli op de radio en ik heb dat gemist. Toemetoch.
on August 11th, 2008 at 3:50 pm
waarna je aan het denken gaat … dat ene regeltje in die andere taal die je machtig bent vertaalt… zelfs de melodie geneuried krijgt, en dingen kan zeggen als ‘jaren-60-70′, ‘man’, ‘barry white-categorie’ … maar niet op de titel kan komen?
on August 11th, 2008 at 5:56 pm
jamaar, hoe loopt het af?
er had ook eens iemand van de radio naar mijn moeder gebeld (ik was juist niet thuis) om te zeggen dat ze mij ’s avonds zouden opbellen tijdens het programma… dat was toch een halve dag doodgaan… maarja het was dan ook studio brussel en niet radio2
on August 11th, 2008 at 9:06 pm
Ik, ooit eens in een avondprogramma De Kleine Beer of zo op Radio 2, waarbij de getelefoneerde mocht zeggen wie ze de volgende avond moesten bellen en waarom:
‘En wat ben je momenteel aan het doen?’
‘Goh, ik zit gewoon op mijn kamer.’
‘En hoe ziet die eruit?’
‘Oh… gewoon vierkant en euhm (kijkt rond)… er hangen affiches aan de muur.’
Was me dat een razend boeiend gesprek zeg.
Maar dàmn, wat een cliffhanger schep je ons daar, zeg. En waarom meer dan een maand wachten om dit verhaal te vertellen? Stond het ergens online te beluisteren tot gisteren misschien?
on August 11th, 2008 at 10:20 pm
A-ha!
Dat vertel ik morgen
on August 12th, 2008 at 9:24 am
Cliffhanger ? Ishku heeft toch al alles verklapt de afgelopen dagen. Welke werkloze kan het zich veroorloven een nieuwe auto te kopen én een webdesigner in dienst te nemen ? Inderdaad, een werkloze die tientallen krasloten ontvangen heeft van Radio 2, waaronder enkele winnende Win-For-Life-biljetjes.
Of het is iets geheel anders natuurlijk, zou ook kunnen (rap eens naar Peter Verhulst bellen voor het correcte verhaal, toen hij me afgelopen vrijdag contacteerde om gisteren mee te spelen gebruikte hij geen privé-nummer maar de gewone studio-lijn
)
on August 13th, 2008 at 5:56 pm
Simpel: da’s “Anyone who had a heart”, van Cilla Black. Sla er maar een lyrics wipsaajt op na.
on August 15th, 2008 at 11:05 am
“on August 11th, 2008 at 10:20 pm
A-ha!
Dat vertel ik morgen”
Morgen is ondertussen eergisteren.
Ik kan die spanning moeilijk aan!
on August 18th, 2008 at 3:27 pm
Meer dan een week geleden. It better be good.