I like making a difference.

Jammer dat while making that difference, ik bijna mijn rechterhand aan frostbite ben verloren. Alsof het nog niet erg genoeg was dat ik even daarvoor met mijn rechterbeen in de oude Leie was terechtgekomen toen ik wou uittesten hoeveel gewicht het ijs kon dragen. Survey sez: not much.

Ik in allerijl naar huis omdat ik dacht dat mijn been gedoemd was af te sterven, en mijn already pretty insane tempo ging nog eens de hoogte in toen mijn been na een tijdje doorstappen aangenaam warm begon te voelen. Iets té warm, if you know what I mean? En is dat niet wat beweerd wordt? Dat je het, nét voor je sterft van de koude, aangenaam warm krijgt?

Hoe dan ook, after all that heb ik mijn been nog en mijn rechterhand marcheert ook nog degelijk, dus niets anders dan goed nieuws hier.

Weten jullie trouwens dat de winter intussen slechts 1 maand bezig is? Nuts, isn’t it?

Ik heb nog veel te vertellen, maar ik ga het spreiden. Ik zou niet willen dat ge dit weekend volledig verzadigd zout moeten doorbrengen.