2007. Ik kan niet zeggen dat het sensationeel en meer was dan ik ooit durven dromen had. Ik moet daar realistisch in zijn: film, muziek en boek hebben me namelijk doen geloven dat het altijd beter kan en eigenlijk nooit goed genoeg zal zijn. Bedankt daarvoor, beeld en klank, bedankt om mijn leven te verdoemen.

Maar laten we beginnen met de grootste verandering die 2007 voor me in phetto had: zijnde een vaste loketstek in Nebula-dorp. En God, wat zag ik er tegenop. Ik herinner me dat ik die eerste vroege ochtend geparkeerd aan het pooowstgebouw in mijn auto zat, met boven mij de meest grijze wolken ooit en rond de maagstreek een wee gevoel dat me liet weten dat ik niet bepaald stond te springen om aldaar 8 uren van mijn dag door te brengen. Die dag slaagde ik er trouwens in mijn geldkas én mijn extremely large bag gevuld met persoonlijke zaken in een lade op te sluiten (iedereen meteen onder de indruk van mijn kunde, zeker de werkman die mijn lade moest forceren) en beëindigde ik met een doosje Merci van een klant toen bleek dat haar portefeuille niet gestolen of kwijt was, maar veilig bij mij lag te wezen. 4 seizoenen in 1 dag.

Uiteindelijk went alles en werd het zelfs aangenaam werken naarmate alles meer vertrouwd werd, maar hoe leuk het ook kan zijn om na verloop van tijd je klanten te verbazen door hun rekeningnummer uit het hoofd te kennen; it does get old eventually. Daarom ben ik ook bijzonder blij te kunnen melden dat ik vanaf volgende week terug de baan op mag en de gepensioneerden bijgevolg bij iemand anders hun gal zullen moeten spuwen wanneer blijkt dat hun krant een centimeter gescheurd is of de bijlages van De Tijd per abuis bij de gebuur terechtgekomen zijn.

Hoelang ik nog bij de Pooowst blijven plakken zal, is ongeweten, maar naar alle waarschijnlijkheid zijn mijn laatste 3 maanden ingegaan. Had ik maar eerder beseft hoe leuk het is om geld opzij te zetten in plaats van uit te geven aan dingen omdat ze simpelweg bestaan. Geen enkele winkel kon ik dit jaar binnengaan, zonder aan de kassa mijn bankkaart boven te halen en mezelf nog wat euro’s armer te maken. CD’s, DVD’s, boeken, kledij, schoenen, kakigroene kasten, you name it, I bought it. De maand der financiën werd in het leven geroepen om mezelf wat beter in de hand te houden, maar tot op heden heb ik hier nog geen enkel kasticket zien verschijnen, jullie? Nu ik eindelijk tot het besef gekomen ben dat ik onderhand zowat alles heb dat in mijn bereik ligt, heb ik het wild uitgeven ietwat afgeleerd. It only took me a year and a half.

Vergis jullie niet; dit wordt wel degelijk vervolgd.