Wat doet een mens al eens op een warme dag zoals deze? *wijst naar kalender*

Een mens zou geneigd zijn om Sabine’s raad op te volgen en geen zware activiteiten uit te voeren tussen 12 en 20 uur, maar ik niet. Echt zwaar, hevig en hartaanval-veroorzakend was mijn activiteit evenwel niet, maar toch voelde mijn voorhoofd na een dikke 10 minuten toch wel een beetje vochtig aan.

Ik had me namelijk al een paar dagen voorgenomen om de roeste plekken die mijn White Lightening ontsierden te verwijderen, en onder het motto ‘there’s no time like the present’ vatte ik deze middag de koe bij de horens. (zonder er een woordgrapje rond te maken)

Heel even was ik de natte droom van élke automonteur van het land; een vrouw in bikini met een tournavies in de ene hand en met een grote handschoen het zweet van haar voorhoofd wegwrijvend. Ik denk dat het niet semi-erotischer kon, eerlijk gezegd. Heel even overwoog ik om wat aarde van de grond in een streep over mijn gezicht te trekken of een met schuimwijn-gevulde spons op mijn lichaam uit te wringen, maar ik liet het voor wat het was; een scène waarin een melkboer met goesting niet zou misstaan hebben, maar er at the end simpelweg niet was.

Hanyway, ik eb nu misschien tetanus (een door man’s best friend the tournavies veroorzaakte wonde die bij nader inzien praktisch uitpùilde met oxidaatsieschilfers, hence the glove), maar ik heb tenminste nog eens ongestraft verfdampen kunnen inhaleren, én mijn White Lightening is toch geen roste koe meer. Dus de horens kunnen terug een tijdje ongevat blijven voorlopig, ahahhaah! Koe-bij-de-horens-vatten woordgrapjes crack me up e-vry damn time!