So.. that thing with the planes, right?!

Is het verkeerd om dat stiekem een beetje een leuke en spannende situatie te vinden?

Vooreerst is er het feit dat één simpele vulkaan ervoor gezorgd heeft dat de helft van het vliegverkeer in Europa tot een total standstill gekomen is. Geen ruimte voor eindeloos geleuter, politieke agenda’s en diplomatieke spelletjes tussen grootmachten. Volledig onbeïnvloedbaar. Puur. Alles hangt enkel ende alleen af van die vulkaan. Van ons moeder natuur. Zo’n lesje in nederigheid kan nooit geen kwaad, vind ik. Zeker in West-Europa, earth’s spoilt brat.

En het is ook iets volledig nieuws! EEN ASWOLK VAN EEN VULKAAN! Ik meende dat enkel in slechte actiefilms met Jennifer Lopez mee te maken. Man trips. “Run for the house, baby!” - “I can’t leave you here by yourself, Kevin!” - “You can and you wíll!” Jennifer Lopez kijkt hem bedroefd aan, ziet de wolk naderen, zet haar mond op triest en loopt voor haar leven!!!

En dan is er de situatie waarin de gestrande mensen zich bevinden. Toegegeven, zij die vastzitten in hun vakantieland met een noodlijdende portefeuille of 3 zagende koters achter zich aan; het kan een beetje onfortuinlijk lijken. Maar voor diegenen die het zich kunnen veroorloven en geen andere grote zorgen hebben, kan dat toch een enorm geestig avontuur worden? Zo van: “Weet ge nog die keer dat we 3 weken langer in - moesten blijven en het mocht van onze bazen!? Man, we were so drunk!” Het is zo een excellente situatie waarin niets verwacht wordt en ge u om niks schuldig moet voelen, want het is toch allemaal volledig buiten uw eigen wil om. You càn’t go to work, you càn’t go to school, you càn’t visit grandma who recently had a birthday..

YOU’RE EXCUSED!

Ik bedoel; komaan man! De luxe!

Het doet me denken aan de keren dat ik mijn trein naar Gent of Brussel miste, en van mij het volgende halfuur niks meer verwacht werd omdat er, naast wachten, niks was dat ik kón doen. In zulken onverwachte situaties voel ik mij een beetje vrijer dan gewoonlijk.

En ja OK, ik wéét wel dat het nogal wat ongemakken met zich meegebracht heeft en misschien wat financiële putjes in de weg heeft geslagen, maar daar keer ik efkes mijn hoofd voor weg als’t gepermitteerd is. En ik kijk keer naar de lucht, waar er geen enkel streepje meer te zien is. Ge zout denken dat het na al die jaren raarder zou aandoen.

Ik zag deze boom en dacht bij mezelf: “Moest ik voor Hallmark werken en mijn brood verdienen met het schrijven van cheesy slogans, zou ik het volgende op tafel smijten en ‘BOOYAH!’ roepen.” Booyah is het woord van de week, trouwens.

Maar ik werk niet voor Hallmark; ik werk bij de Polietsie en ik heb zonet meer dan een halfuur om ter hardst met jongleerballetjes heen & weer gegooid met mijn broer. Dat is ook geestig soms.

Ik heb altijd geloofd in de kracht van het karma. Gelijk den Justin het indertijd zong terwijl zijnen besten maat in den duik een tong draaideget met zijn lief: What goes around, comes around. EN DAN HOPELIJK ACHTHONDERD KEER ERGER. Dat is wel de versie die op de b-kant staat, though.

En waarom heb ik er altijd in geloofd? Because it works! Ik heb al een bezillion dingen volledig terecht zien ontploffen in mensen hun gezichten, en al genoeg ontploffingskes in mijn eigen schoot geworpen gekregen, en voor mij is dat reden genoeg. En het is dan ook gemakkelijk. Ge hoeft er niets voor te doen, ge krijgt, op termijn, wat ge wilt of dat dénkt ge toch en de nijdigheid die in uw lichaam woedt, wordt daarmee een beetje getemperd. Misschien is het zelfs een beetje té gemakkelijk. Is het meer een oplossing voor mensen die niet stevig genoeg in hun schoenen staan om zelf het heft in handen te nemen. Of verschrikkelijk bang zijn van de consequenties. Like me, I suppose.

Anyhoo, al deze overpeinzingen veroorzaakte door een kerel op mijn werk die aan mijn collega’s heeft laten blijken dat hij vindt dat ik vandaag te veel gefloten heb. “Aan den enen kant zitten ze te zingen ( de radio, de duivelsmachine! ) en aan den anderen kant zitten ze te fluiten ( that would be me, getting it on with the devil machine ), zo kan ik mij nie concentreren.” ( op het lezen van de gazet, het bekijken van het weer op het internet, het bespreken van de laatste aflevering van Witse of de koers, het vertellen over die keer dat hij tegen Joost Zweegers zitten klappen heeft of zijn haat voor de mensheid in het algemeen )

En dan denk ik: “MAN! THE THINGS I HAVE PUT UP WITH FROM YOU LIKE YOU WOULD NOT BELIEVE!”

Maar waarop ik dus nooit commentaar heb gegeven (behalve al tierend in mijn hoofd en fluisterend tegen vertrouwelingen). Ik zeg niet: ‘Wat ben je zuur en verbitterd vandaag.’ of ‘Is het mogelijk iets minder mensen te beledigen waar ze bij zitten?’, want God, als dat zijn manier is om gelukkig te zijn, so be it. Ik laat de mensen over het algemeen redelijk gerust en doen waar ze goesting in hebben, als ze mij tijdens het proces maar niet lastigvallen. And even so, het moet al redelijk erg zijn eer ik effectief commentaar zou geven. Maar op zo’n momenten.. op zo’n momenten wilt ge iets doén. Lijkt het wachten op karma om haar werk te doen een misdaad tegen de mensheid en de natuur and all that is big and beautiful.

En zo kwam het dat ik op het eind van de dag aan de fax-machine met een collega de possibiliteit van groene urine aan het bespreken was. Can I make it so that I can slip a certain product into his coffee and make him pee green urine? Waarop mijn collega verstandig opmerkte dat hij dan voor hetzelfde geld zodanig hard schrikt van zijn groene urine dat hij een attackske doet. En dat wil ik nu ook weer niet. Ik zou mij daar tot het eind van mijn dagen schuldig over voelen. I want him to be in a pickle, not in a coffin. Dus dacht ik aan het volledig bestickeren van zijn auto met VTM-plakkers, gezien hij alle VTM-kijkers marginalen vindt. Yes, he ís that wonderful a person.

Maar het zou all over mijn gezicht geschreven staan, moest hij de volgende ochtend komen klagen over the atrocity that has been done to him by means of stickers!

En toch vind ik dat dit niet veel langer meer mag doorgaan. Ik heb nooit een lelijker persoon geweten that gets away with more than anything anyone could ever imagine.

Zou hij de windpokken al gehad hebben?

Hij is nu iets langer dan een maand dood, en ik ben al een paar keer met een tekstje begonnen om dan te besluiten om er een videocollage van te maken, but not knowing how hou ik het maar bij dit.

I guess I found out the hard way wat dromen van toekans kunnen aankondigen, right?