Zondagnamiddagen.

In de zomer kan ik wel eens verleid worden om de great outdoors in te trekken, maar in de winter of herfst is de kans zeer klein dat je me decent aangekleed vindt in/buiten mijn huis. Nein, ik ben nog steeds geen cheap B-film porno-actrice geworden (niet dat iémand dat ook maar 1 seconde vermoedde met mijn Dana Winner-like pornocredibility), maar ik bedoel maar dat ik dan meestal tot 4 uur ’s namiddags zonder schaamtegevoelens in mijn pyama paradeer.

Vanmiddag koos ik echter voor de combinatie ‘Pyama + DVD’, met name de DVD-trilogie (dat zijn er drie!) van Back To The Future. Laten we het vooral niet hebben over mijn budget dat heden ten dage dealen mag met stretchmarks the size of Canada, maar over voorbestemdheid, predestinatie, Het Lot, kismet, 简体中文版 (don’t bother checking, het is totally correct.)

Voorbeeld:

Gisterenavond, your typical voetbaleetfestijn (je weet wel, warme beenhesp, een kalende DJ die Frans Bauer de epitome van ambiance vindt, tombolaprijzen zoals daar zijn 1 kg appels, Jupiler t-shirts en vetplantjes & talloze bleitende kinderen in oversized Jupiler t-shirts die gedesillusioneerd door hun tranen heen naar hun vetplant kijken terwijl ze een zak appels in hun handjes klemmen.. (6)) en whilst iedereen aan het aanschuiven was aan het buffet, viel mijn oog op een jongen die ik voor alle duidelijkheid ‘jonge blonde surfgod’ heb genoemd. Jonge Blonde Surfgod had blonde (jawel!) krullen, een haarband, een piercing onder zijn onderlip (onderonderlippiercing?) en was gezegend met een kwajongensuitstraling à la Wouter Deprez.

En wat doet een geëmancipeerde meid zoals mijzelve als zo iemand haar pad kruist?
Die doktert een cunning tactiek uit van schaamteloos staren en is niet te verlegen om haar godsent 12 x digitale zoomlens op hem te richten en hem stiekem te vereeuwigen in een shakey amateurfilmpje.
(Ik neem maar boldly aan dat geen enkele potentiële levenspartner deze blog leest. If so, daahaaag, potentiële levenspartner!)

And so ging de avond voorbij en heb ik het fantastische festijn verlaten, zonder maar iéts te zeggen aan Jonge Blonde Surfgod.

- had ik tegen hem gesproken:
ishku wordt 2 jaar later op een stevig relatieschip ten huwelijk gevraagd. In de verte ziet ze een aanlegkade die grenst aan een gerestaureerde boerderij met een met klimop verzadigde waterput en een treurwilg die met zijn takken het kasseien koertje met veel liefde bedekt. Jonge Blonde Surfgod kijkt haar liefdevol yet schalks aan en haar vrouwelijke intuïtie zegt haar dat ze goed zit.

- had ik niet tegen hem gesproken:
ishku wordt na een nacht vol zelfmedelijden wakker en blogt over predestinatie en Back To The Future. En laten we niet vergeten dat ze zomaar boldy vertelt dat ze die jongeman zonder scrupules gefilmd heeft, en later zeker nog spijt zal krijgen van haar openheid daaromtrent.

Geloven jullie in predestinatie? Dat dingen gebeuren met reden en als ze moéten gebeuren, dat ze ook zùllen gebeuren, zij het met omwegen? Dat al onze keuzes reeds vastliggen? Dat Michael J. Fox met de DeLorean elk moment naar 8 oktober zal reizen om me ervan te overtuigen dat ik Jonge Blonde Surfgod een appel moet toereiken uit mijn tombolabuit?

Ik kan alleen maar zeggen:

‘DOE HET, MICHAEL J! WORK THAT FLUX CAPACITOR GODDAMMIT!’

Spoken like a truely geëmancipeerde vrouw natuurlijk.