Laat ik alvast de toon zetten door een dikke vette yawn uit mijn mond te laten ontsnappen; zélden heb ik zo’n breindodend werk moeten verrichten.

En ik weet de oorzaak van dat alles. Ik dacht dat ik het nooit zeggen zou, maar.. ik heb werkelijk nood aan menselijk gezelschap. Zo van die vriendelijke mensen die hartelijk teruglachen als ik hen een warme glimlach toewerp [Ja, norse ploegbaas Freddy, ik heb het over jou, ja!] of zo van dat volk dat eens komt vragen hoe het werk me voorlopig bevalt. Ik moet het helaas stellen met een occassioneel gesprekje dat meestal abrupt beëindigd wordt net als het interessant begint te worden omdat Winky (de knipogende fella) achter een friggin’ palette Vanillejenever moet hossen. En ik dan, Winky!? Verdien ik geen aandacht? Heb ik geen recht op een klein beetje interactie?!

In Big Brother zou ik die kalle zijn die de eerste momenten het zonnetje in huis is om 2 dagen later, wegens een mislukte weekopdracht, als een hoopje ellende met een pot tegen geïmproviseerde traliën zou tsjingeltsjangelen al ‘ik heb hongeeeer’ prevelend. Waarop mijn klaagzang de dag erna the talk of the town zou zijn bij kijkend Vlaanderen en mijn woorden de basis zouden zijn voor mijn hitsingle ‘Ik heb honger’:

‘Ik heb honger,
Mijn leven is kwel en kommer.
Geef me te eten.
Of ben je me vergeten?
Ik heb genoeg, laat me vrij.
Eer ik mijn polsen oversnij.’

Dat alles overgoten met een stevige beat provided by Regi en onverwachts beloond met een gouden plaat tijdens een live-opname van Tien Om Te Zien, waar ik zo goed als Stefan Everts indertijd tracht de tekst mee te lippen terwijl ik dus effectief terug met mijn beker & traliën tsjingeltsjangel en zo de mensen aan het lachen breng vanwege de herkenbaarheid of it all.

Heenieweenie, vrijdag houdt het op want an oeuf is an oeuf. Op zoek naar ander & beter! En misschien eens iets langer dan een week zodat ik kan sparen voor een eigen crib, want als het kriebelt, moet je verhuizen en checken op vlooien.