Rudy is verkeerd.
Met 3 plannetjes over mijn passagierszetel gespreid trok ik om 8 uur naar het voor mij onbekende Kruishoutem, mezelf nog steeds beklagend dat ik die nacht werkelijk geen oog dichtgedaan had. Om kwart voor negen, 3 aangeklampte “Langs waar dadde?” mensen en twee pannes pal in ‘t midden van de baan later arriveerde ik op mijn eindbestemming, alwaar ik werd binnengeloodst in een groot magazijn waar ik een stuk of 6 ingepakte mensen opmerkte. Ik keek naar mezelf en zag een dunne groene vest, met daaronder een pull en shirt. Ik keek naar de anderen en zag mutsen, sjaals en heel veel fleece en dacht bij mezelf dat ik in het pussy (Go Google!) -squadron was terechtgekomen.
Een uur later hield een collega mijn arm vast toen ik al strompelend naar een warm kamertje werd geleid.
-”Ik ga kotsen, jong..”
-”Ja, ofwa?”
De receptie kwam me een vest brengen. Een knoért van een vest. Ik was een voetbaltrainer die het risico liep nooit meer rechtop te geraken, moest hij of zij per ongeluk omvervallen, maar ik hield vol en eindigde de dag samenwerkend met 3 tienerjongens die in er in slaagden om al hun conversaties bond zonder naam-gewijs in slogans te voeren.
“Azuuuu wijs!”
“G-g-g-g Unit!”
En ze waren voor echt.
Afsluiten mocht ik echter met de meest wansmakelijke soort van magazijnier. Hij is eind de dertig, draagt een zwarte snor, een afgewassen wit T-shirt, bleekblauwe jeans type 1984, daaronder zichtbare witte sokken en zwarte blinkende moccasins. Hij probeert zo luidruchtig mogelijk te zijn om aandacht te trekken en wanneer een verkleumd meisje hem uiteindelijk annoyed as fuck aankijkt, lacht hij als een overwinnaar en lijkt een stiekem vreugdedansje, waarschijnlijk in de vorm van een moonwalk, bijna onafwendbaar. Hij heeft een grote camion met op zijn dashboard een ‘Rudy’ - nummerplaat en overal hangen pluchen beertjes die enkel Toni Simoni op zijn podium toegeworpen zou krijgen. Wanneer het meisje eindelijk haar Hugo Broos vest terug aan de kapstok mag hangen en huiswaarts trekt, vraagt hij of ze niet in zijn camion wil meerijden naar één of andere foor ofzo (luid spreken doet namelijk niets aan verstaanbaarheid, zo is gebleken), denkend dat haar ultieme droom erin bestaat om eens op zijn ‘tedudu dudu dududu’-claxon te duwen.
Je bent verkeerd, Rudy. Je bént verkeerd.
on February 24th, 2006 at 3:17 pm
Voilà zie, ik wìst dat ‘Ishku op de arbeidsmarkt’ voor schitterende postjes zou zorgen!