Ik heb hun water ververst, met ontelbare emmers water heen & weer door weides met gevaarlijke koeien gezeuld, ermee onder prikkeldraad gekropen zoals het een echte paracommando betaamt, voor waterplantjes gezorgd, hen van algen voorzien & rustgevende orkageluiden geïmiteerd toen hun voorpootjes doorkwamen. Kortom; ik was er helemaal voor hen. Ze waren mijn laddies, mijn persoonlijke zwarte Mini-Alfa Romeo’s en voornamelijk mijn eigen up-and-close natuurdocumentaire. En er komt dus een dag waarop je beseft dat je al het mogelijke gedaan hebt en het moment van loslaten stilaan nadert.

Dat moment kwam eergisteren aan mijn deur kloppen; ik liet het binnen, bood het een Cocaatje aan en stapte vervolgens met mijn maatbeker volvolgroeide kikkervisjes richtink Leie. Wat toen gebeurde, is vastgelegd in dit emotioneel videofragment.

Ik meende er nog ‘free as a bird’ op te plakken, maar ik zou niet weten hoe dat te doen zonder nog meer internetcrap te downloaden en te vloeken op ongrijpbare serial keys. Dus doe mij allen een plezier en leg zelf een stukje Amélie/Free As a Bird op bij het bekijken van mijn homevideo van de bovenste plank.

En bij deze spoor ik iedereen aan in het vervolg goed uit te kijken waar hij of zij in het vervolg zijn voeten plaatst, want weet: padden zijn overàl en ze kunnen niet “Kijk uiiit!” schreeuwen wanneer je voetzoel hun lijfjes dreigt plat te squishen. En het zoùden wel eens de mijne kunnen zijn!

(Als je in een straal van pakweg 10 kilometer van mijn huis woont natuurlijk, anders is de kans zeer onwaarschijnlijk. Maar laat dat je er niet van weerhouden om niét op padden te trappen. De Heer zal je ervoor belonen.)

(Of ook niet. ‘t Hangt er van af welke soort religie je aanhangt, maar dat zijn mijn zakens niet, hein.)

Het ga jullie goed, padjes die allemaal op elkaar leken waardoor ik bijgevolg geen onderscheid tussen jullie 7 kon maken. Hey, hey! Weten jullie het nog? Die keer dat jullie die waterkever achternazaten? En toen we allemaal keihard moesten lachen om die waterslak haar gekke gezichten? En hoe jullie genoten van op mijn hand te zitten? En die keer dat ik liters koud water in jullie aquarium moest djakken omdat jullie iets te lang in de zon hadden gestaan omdat ik dacht dat jullie toen wel kikkerkleuren zouden krijgen, maar het uiteindelijk uitkwam dat jullie gewone bruine padden waren? Hahahaah, jeetje! Wat hebben we toch veel doorgemaakt, samen. Het ga jullie waarlijks goed, petits bruns. Tot ziens!