Merci.
Ik kan waarachtig zeggen dat ik vandaag een crap-dag gehad heb. Niet omwille van plaatsgevonden gebeurtenissen, neen, eerder een gebrek aan. Van jolige overal rondhossende interimmer naar een 9-to-5′er vastgepind op dezelfde stek tot in het oneindige der tijden. Het doet een mens wat. En dan die grijze bloody regen die alle energie uit mijn zelfgebrande lente-cd zoog. Triestig.
Anyhoo, bij het hoofd laten hangen, merkte ik toevallig op dat een dame haar portefeuille laten liggen had. Welja, eigenlijk niet. Een klant had het opgemerkt, ik heb geen zin meer om te liegen, jongens! Wat ik wel deed, was het achtergelaten object bij mij houden for safe keepings, want zo ben ik nu wél eenmaal. Ik zocht aan de hand van haar identiteitskaart haar telefoonnummer op, belde vervolgens, maar toen niemand óóit leek op te nemen, liet ik het maar voor wat het was. Ik ging ervan uit dat ze wel vanzelf zou terugkeren bij het overlopen van haar laatste stappen.
En dat deed ze.
Werkelijk óózing van dankbaarheid voor een geste die iedereen zowat zou gemaakt hebben. Ik maakte een eind aan de overvloedige, en volgens mij volledig onnodige dankbetuigingen, waarop ze haar hoofd nog eens zestien keers boog & uiteindelijk wegging. Om 5 minuten later terug te keren en te vragen of ik toch wel chocla eet, hé?
I’ll say. Soms durft een mens al eens fantastisch raar uit de hoek komen, hoor.
En meestal op de momenten waar ik het meest nodig heb. Waarvoor dank. Coz you’re the miggede-miggede-miggede-miggedy-mack-daddy, onbekend vrouwmensch. You are, by far.
on February 27th, 2007 at 7:21 pm
Wijs toch, leve onbekende vrouwmensen. Zijn’t zo toevallig geen zeevruchtjes van Guylian?
on February 27th, 2007 at 7:27 pm
Ik dacht feirlijk dat de titel alles zou zeggen.
on February 27th, 2007 at 7:30 pm
Geweldig toch!
Nu, ik zou toch ook iets doen voor iemand die ervoor zorgt dat mijn eigendommen terug bij mij terecht komen! Ik heb ooit mijn handtas met daarin een nagelnieuwe (dure) camera in de schoenwinkel laten staan. Pas na een half uur opgemerkt, in volle vitesse terug naar die winkel, maar die was dicht. Er hing wel een kaartje van de eigenaar in de vitrine, met hun adres en zelfs hoe we moesten rijden!
Heb toen toch ook rap een bloemeke gaan halen hoor!
on February 27th, 2007 at 8:36 pm
Schuune. Vrie schuune.
Enkel jammer dat Merci-pralinen echt volkomen niet te vreten zijn.
on February 27th, 2007 at 10:25 pm
Ochere.
Tomadde kreeg champagne, ze.
on February 27th, 2007 at 11:24 pm
It’s karma, I tell you, k-a-r-m-a!
on February 28th, 2007 at 2:23 am
Correctie : ik mocht kiezen tussen champagne of chocolat!
on February 28th, 2007 at 8:38 am
” Ik dacht feirlijk dat de titel alles zou zeggen.”
Moehahahaha!
En onbekend vrouwmensch? Ge hebt verdorie dagen naar haar ID zitten staren, begot, schept dat dan geen band op den duur?
on February 28th, 2007 at 12:53 pm
Welneen, de titel zegt niet alles! En ja, mercietjes zijn inderdaad slecht!
Maar ik ben anders wel blij voor jou hoor (f)
on February 28th, 2007 at 1:18 pm
Merci-pralines zijn zoooooo past century !
on February 28th, 2007 at 5:22 pm
mooi
on February 28th, 2007 at 5:47 pm
Bon - de vraag die ik van plan was te vragen: “En ging het vandaag beter?”. Maar - inderdaad, achteraf bekeken: een uiterst stupide onderneming om daar voor naar N. af te zakken. Tamelijk omslachtig - tamelijk idioot - enzoverder enzoverder enzoverder enzoverder