Benefits is such a lonely word.
Eind deze maand zal het officieel 24 jaar geleden zijn dat mijn moeder haar negen maanden durende zwangerschap afsloot met mezelf in de vorm van een baby. Een beetje een zieke baby, maar een baby niettemin. Je zou kunnen denken dat die ziekte onaardige sporen nagelaten heeft, maar niets is minder waar; ik word er 24, maar mensen schatten me een pak jonger. Dat gaat van een enigszins vleiende 22 tot een ronduit beledigende 18, en dat heeft zo zijn voor- en zijn nadelen. Sure, all the old geezers want me, maar jonge vrouwen plegen me al eens als deurmat te gebruiken. Wait! Did I say benefits?
Sluit je ogen terwijl ik jullie met graagte de volgende situatie naschets.
Vanaf volgende week moet ik ’s voormiddags 2 uurtjes een ander pooowstkantoor openhouden, en mijn collega op mijn vaste post in Nebula vond het verstandig om vandaag daarginds al eens op bezoek te gaan, kwestie van enige vragen en onduidelijkheden uit de weg te ruimen. Ik vond dat ook, en rond 10 uur tikte ik voorzichtig op het raam van het nog steeds gesloten gebouw waar ik degene die ik vervangen zal, zag zitten. Ze is aan het telefoneren en het duurt een tijdje eer ze doorheeft dat ik aan het wenken ben omdat ik binnen wil, en niet omdat ik een vriendelijke meid ben die graag in een temperatuur van min 15° met een blij hart de ganse wereld goeiemorgen gaat groeten. Ze knikt van ja en ik sta zowat 3 minuten met mijn hand op de klink te wachten wanneer mijn brein in samenwerking met mijn ego allerlei vragen op me begint af te vuren.
“Shit, moest ik achterom lopen? Zou het arrogant zijn om nog eens te wenken? Allez, ze was aan’t bellen, ze kan nie zomaar de hoorn dichtgooien eigenlijk. En ik wil geen kalle met geen zin voor geduld zijn. Then again, ‘t is maar op een knopje te drukken om mij binnen te laten.”
Ik besluit nog eens op het raam te tikken, en 1 minuut later hoor ik de deur openzoomen.
“Wa komde gij hier doen? Moede gij hier komen werken?”
-”Jawel. Mijn collega heeft toch een mail gestuurd dat ik keer ging langskomen?”
“Hebt ge nie gehoord da ik de deur al een minuut geleden opgezoomd had?”
-“Neen.” Vermoedelijk omdat ze dat _niet_ (brutin allowed in deze situatie) gedaan had, maar enfin, ik ben jong, ik ben buigbaar, en zij is ouder en ze weegt gelijk maar een kwartje kilo.
Ze toont me rond, legt alles in sneltempo uit, en af en toe word ik eens aangemoedigd schaapachtig naar klanten te wuiven telkens ze er hen op wijst dat ‘dat meisje nu de nieuwe loketbediende zal worden.’ Ze gaat over tot het tonen van de stock en om de 35 seconden vermeldt ze dat ik nog enveloppes moet bestellen, en roze dinges, en mapjes en uiteindelijk waarschijnlijk ook nog wat geurkaarsen ter opwaardering van de algemene sfeer, ware het niet dat ze haar opsomming bruusk onderbreekt met een argwanende “Ge kunt dat toch allemaal onthouden, zeker?” -“Schrijf het toch maar allemaal neer, dan zijt ge zeker dat alles bezorgd wordt.”, zeg ik verstandig, very unlike my age. “Ah”, zegt ze, “Hier! Pen en papier.” waarop ze me warempel pen & papier in mijn handen stopt terwijl ik eerder op zoek was naar stoffer & blik om mijn bakkes van de grond te vegen.
Tien minuten later vind ik van mezelf dat ik maar een aansteller zou zijn, moest ik voor zo’n bagatel werkelijk langdurig beledigd zijn en ik breek de stilte met de zin:
“Is hier maar 1 alarmknop?”
-”Ik denk dat er in het toilet ook nog één is, ga keer kijken.”
Ik wacht zo’n 3 seconden om de indruk te wekken dat ik nog een mind of my own heb, maar sleep vervolgens toch mijn bakkes mee richting toilet, waar nergens een alarmknop te bespeuren valt. But ofcourse.
Ik meld haar dat ik intussen genoeg weet, trek mijn jas aan en zonder op te kijken, besluit ze nog eens haar volledige desinteresse te benadrukken door af te sluiten met de knaller: “Hoe hete gij nu were? Kim?”
Ah well, at least the old pervs love me, right?
on November 14th, 2007 at 11:55 pm
Meh. Mij schatten ze ook voortdurend 18, terwijl ik er toch echt wel 23 geworden ben. Ik weet dan nooit of ik mij misschien een dikke laag schmink moet beginnen aanmeten ofzo, of (help!) hoge hakken.
En ja…some people..
on November 15th, 2007 at 6:59 am
hum…
mij schatten ze soms ook 22, of 24…..
hey, dan ben ik geen “old geezer”!
anywho….we love you anyway
nog een geluk dat ge haar moet vervangen, anders had het eens slecht kunnenn aflopen voor de ishku fans….
thank God
on November 15th, 2007 at 8:14 am
Een alarmknop in het wc? Waarvoor? Voor de momenten dat ge daar out of paper zit of zo?
on November 15th, 2007 at 12:15 pm
Dat je dat zelf ging mogen neerpennen, zagt ge toch van heinde en ver afkomen?
on November 15th, 2007 at 1:55 pm
Welkom bij de groep van 24ers! Tot mijn 20ste schatten ze mij 16 of 17 jaar… maar nu gaat dat al sneller naar de 26…
on November 15th, 2007 at 7:38 pm
“Voor de momenten dat ge daar out of paper zit of zo?”
-Of voor de moment waarop some crazy loon het kantoor kunnen binnendringen is en gij u in het toilet opgesloten hebt. En ge hem waarschijnlijk met behulp van de toiletborstel alleen niét zult kunnen overmeesteren.
DAAROM.
Maar er is er geen..
on November 16th, 2007 at 10:29 am
Ik ben er bijna 37 (ook eind dees maand) en nu schatten ze me rond de 30. En nu is dat geestig, zie! Dus: beetje geduld nog…
on November 16th, 2007 at 11:03 am
Het kan ook omgekeerd, en das ook niet fijn hoor
Ik ben er vandaag 25 geworden, en het eerste wat de receptioniste op het werk zei toen ze hoorde dat ik verjaarde was “28 zeker?” Van mij mag het dus ook wel eens omgekeerd, voor ik bij Gène Bervoets langs moet gaan om 10 jaar jonger te lijken
on November 17th, 2007 at 10:52 pm
LOL, bereid je er maar vast op dat je hier je leven lang last van zult houden. Ik ben inmiddels 38, maar word nog vaak ‘ergens begin 30′ geschat. Pas als ze horen dat mijn oudste 13 is, kijken ze beter en zien dan beginnende kraaienpootjes en enkele grijzende haren… ‘O, ben je al in de 40 dan?’. Zo zie je maar weer, het is nooit goed
on November 19th, 2007 at 10:34 am
Waar ist? Ik wil da vrouwmensch zien
on November 20th, 2007 at 12:24 am
Anyhow, wanneer de peer vernam dat de shiny tweewieler reeds verkocht was en dus wel dégelijk het laatste model in aktie bleek te zijn zoals ik eerder zei, werd meneertje plots erg onrustig. Ik zou voorgesteld hebben om de fiets opzij te houden… He!? Ik zou zijn voorschot geweigerd hebben… what? Lieve meneer verzekerde me dat ik hier morgen niet meer zou werken. Vervolgens enorme scène in de shop waarbij aalerlei artiekelen de grond raakten, bezoekers die stoppen met shoppen en allen maar één richting uitkijken en een jong geschrokken kereltje die zijn aller eerste werkweek geheel anders had voorgesteld.
Anyhow, wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het leuk is zulke gein te lezen waarin je jezelf kan herkennen. Of soms totáál niet, die zijn mogelijk nog leuker.
Ben hier terecht gekomen terwijl ik druk aan’t stemmen was voor site van het jaar. Bij de categorie “blogs” kende ik er geen enkel en om eerlijk een stem uit te brengen wou ik ze allen dus eerst bezoeken… Inmiddels is het al laat geworden omda’k hier toch al even zit rond te neuzen, dus de andere kandidaten hebben brute pech en zien een stem aan hun neus voorbij gaan!
on November 20th, 2007 at 12:20 pm
Toch effe toelichten dat ik het had over de oude burvrouw haar 2,5€ in juni…