Ik ben Houdini.
Daar zat ik dan. Met mijn ellebogen rustend op de tafel in de publiekszaal, wachtend op wat eerst komen zou: een klant die op een gesloten deur zou botsen en bij wie ik me bijgevolg grenzeloos belachelijk zou maken, of de bevestiging van het feit dat ik er maar niet in slaag mijn eigen problemen op te lossen, in de vorm van een ter hulp snellende collega. Geen van beiden dienden als mooi vooruitzicht, en slogans als “fence for yourself” en “trekt uwen plan” bewolkten mijn hoofd en maakten tegelijk de zaak heel duidelijk. Nadenken, ishku.
Nadenken over die keer dat ik hartelijk moest lachen toen ze me vertelden over een collega die zich ooit eens buitengesloten had en er niets beters op gevonden had dan de ventilatieroosters boven de loketten af te vijzen om zich vervolgens al klimmend een weg terug naar binnen te werken bijvoorbeeld. AHA! Ik greep instinctief naar de gereedschapsriem die er niet was, en kon enkel vermoeden dat toolbelts en ladders in die periode zeer veel bijval oogstten als populaire accessoires, want waar ik zat was er nergens een tournevis of hamer te bespeuren. Noch ventilatieroosters trouwens, dus “handig gebruik maken van precedenten” was een optie die ik jammer genoeg snel aan de kant schuiven moest.
Al bleef het ‘zich ergens tussen wringen’- idee wel enigszins plakken. Was extreme buigzaamheid niet één van mijn forté’s tijdens mijn lagere schooltijd? Oogstte zij in de turnles van tijd tot tijd geen kreten van ontzag en verbazing bij mijn minder buigbare medestudenten?
“Waarom niet?”, dacht ik dan ook toen mijn blik viel op de ijzeren koker die wij bij de Pooowst al eens plegen te gebruiken om pakjes door te geven en/of in ontvangst te nemen. Ik nam de stoel waar ik voordien hopeloos voor me uit zat te staren en gebruikte die als opstapje naar de blinkende buis om te controleren of ik wel effectief door die opening zou geraken. Het zou namelijk geen zin hebben moest de ruimte wel hoog genoeg zijn, maar de breedte niet over de gewenste afmetingen beschikte, nietwaar? Na de eerste aftastende voet volgde de tweede en voor ik er erg in had, zat ik, hurkend als een echte voetballer, met het topje van mijn neus 3 centimeter van het koele aluminium verwijderd. Het was er voornamelijk donker en ik stelde mezelf de vraag of mijn gat eigenlijk niet te dik was voor die aluminium buis. That was indeed a first.
Behoedzaam stapte ik terug achteruit op mijn stoel en besloot om het nog eens te proberen, maar ditmaal ‘ass first’ aangezien ik met die koker een draai van 180° zou moeten maken en hoegenaamd geen zin had om 10 schellen derrière aan dit avontuur te verliezen. Eens mijn achterste gepositioneerd was, trok ik mijn benen in, stelde me voorzichtig recht om niet midweg te blijven steken, gaf de koker een zwier en hoopte vurig dat ik geen breuk in het tijd-ruimte continuüm zou veroorzaken by doing so.
Echter, nog voor ik de woorden “stem op ishku voor beste persoonlijke blog van het jaar” kon uitbrengen, belandde ik veilig en wel terug aan de andere kant van het kogelvrije glas om slechts 5 minuutjes later de stomgeslagen blik van mijn hevig ademende collega als trofee in ontvangst te nemen en te buigen zoals het een echte Houdini betaamt.
(Nu ben ik wel bang voor dwergen met geweertjes though.)
on November 24th, 2007 at 10:33 pm
Geniaal.
Maar het was nog genialer geweest moest je blijven vaststeken zijn.
on November 25th, 2007 at 12:23 am
Haha, dat zou geniaal geweest zijn.
Nonetheless, I was rrright!
on November 25th, 2007 at 1:34 pm
Kunt ge zo een foto posten van dat doorgeefding? Ik kan het mij echt niet voorstellen en ben benieuwd.
on November 25th, 2007 at 2:14 pm
Je hebt toch bij het kennismakingsbezoekje naast alarmknoppen ook geinformeerd naar de (goed verborgen) bewakingscamera’s ?
on November 25th, 2007 at 3:40 pm
Ik was van plan om er een foto van te nemen, maar eens daar bleken de batterijen van mijn toestel helemaal plat te zijn, en deze week ben ik thuis, dus no cigar helaas.
on November 25th, 2007 at 9:48 pm
Je weet toch dat je nu een keiharde inspiratie bent voor inbrekers enzoow?
Ik wil je niet kwijt, kiem
on November 26th, 2007 at 12:18 pm
I don’t buy it.
Transsubstantiatie.
on November 26th, 2007 at 10:41 pm
Iek lieg te woelen ien mijn bed.
Iek heb mijn schoen al klaar gezet.
Mèèn wat heb ik die cassette grijs gedraaid indertijd. De zangeres van dat nummer heeft de mooiste, meest heze stem van allemaal.
En mijn god, wat zijt ge buigbaar.
on November 28th, 2007 at 12:34 pm
damn, i want that on film!!! enook omdat ik me die koker niet goed kan voorstellen!
wow! genious!
prison break IV
on November 29th, 2007 at 3:41 am
Ha! Dus toch.
Maar het is dan een ander doorgeefding als in Nebula? Want daar is dat zo ne kantelbak toch?
Weet ge wat, toon het mij morgen eens. Heb nieuwe postpac’s nodig!
on November 29th, 2007 at 10:14 am
Weet ge wat? Ik heb verlof
on November 30th, 2007 at 3:39 pm
GELUKKIGE VERJAARDAG Ish. !!
have fun é
on December 1st, 2007 at 12:29 pm
Proficiat Ishku!
on December 5th, 2007 at 10:00 am
Mijn god, schrijf zo’n dingen toch niet! Ik zit hier rustig tussen mijn collega’s op het werk en probeer geniepig even afleiding te vinden in je blog, begin ik hier te gieren dat het niet meer normaal is. So far for my cover van hardwerkende controlefreak
Maar wel een gewéldig verhaal!
on December 6th, 2007 at 9:42 am
Respect!