Het laatste vervolgstuk, ik beloof het. Cross my heart and hope to drive.

Vrijdag, 4 april. D-day.

-”Jach, we hadden het hier in de garage niet verwacht, maar de promotie wordt alsnog als geldig beschouwd.“, zei de intussen publiek bezit geworden Slick Rick, which is actually short for Richard. Slick Rick die ons (mijn zwangere zus en ik) na het enteren van de garage welgeteld tién minuten lang volledig links heeft laten liggen, trouwens. Men slijmt de pannen van het dak om iemand van zijn goed te overtuigen, en eens die persoon dan effectief wil kopen, doet men alsof het hen niet deren kan. Playing hard to get, are we? In the seventh grade, are we?

Hij had het niet verwacht, zei hij dus. Samen met de jongens van de garage had hij niet verwacht dat ik alsnog van de promotie zou kunnen genieten. Schtraaf, vooral gezien het feit dat de dag ervoor nog sprake was van 99% kans op goed nieuws. Kansberekening from the seventh grade, is it?

Anyway, tijd om steil achterover te vallen had ik niet, want Slick had intussen zijn pijlen op mijn gevaarlijk zwangere zuster gericht en het leek me aangeraden enige paraatheid voor dringende interventie aan de dag te leggen.

-”Is zij.. uw enige zus?”

“Joas. Maar ik heb nog een broer ook.”

-”Ze mag er wel wezen, uw zus.”, zei hij, alsof het perfect normaal was om zwangere vrouwen te complimenteren. “Zeg eens.. zijt ge getrouwd?”, vroeg hij haar vervolgens, als had ze opeens het Rijk der Doofstommen verlaten.

“Verkocht! Aan de man die haar zes maanden geleden bezwangerde, Slick.”, pleegde ik nog te zeggen, maar in plaats daarvan zette ik stilletjes mijn handtekening onder een contract dat mij wettelijk verplicht ergens mid-juni keihard af te dokken voor een hoogstwaarschijnlijk kanàriegele Toyota Yaris met als extraatjes centrale vergrensdeling, electrische ruiten en what I believe to be the worst sales manager in history of mankind, dames en heren.

Laten we vooral hopen dat Toyota zijn beloftes nakomt, en Slick Rick me slechts één keer per jaar kan doen herinneren aan die keer dat ik al mijn principes en mensenkennis opzijgeschoven heb voor een vette nieuwe auto, yo.