Ne parkez pas sans moi.
Ik heb, in the spirit of the season, een behoorlijke snotvalling op de kop weten te tikken en dus leek het me aangeraden de dag in de zetel door te brengen. Dr. Layzee’s orders.
Ik had mijn pijlen gericht op een romantische komedie, maar daarvoor moest ik eerst nog naar ‘t stèd en geloof me wanneer ik zeg dat ik niet bepaald zinnens (noch presentabel) was om meer dan 2 meter van mijn bestemming te parkeren. En zo was het dat ik even later voor de achtste keer vooruit en achteruit reed om me in een niet eens zo belachelijk kleine parkeerplaats te wurmen.
Of het mijn wanhoop of mijn geconcentreerde brow was die haar aandacht trok, I shall never know for I did not arsk. Maar er stapte wel mooi een mevrouw van haar fiets om mij zeker 5 minuten, wijl in de regen staand, te dirigeren tot ik netjes op mijn plaats stond.
Ofcourse that never happened, but at least she tried.
Onbaatzuchtige vriendelijkheid, oh my lord, it feels so good.
(Een beetje schaamtelijk ook voor mij, ik die nochtans bekend sta als Your Parking Greatness, maar c’est la vie. Woord op de straat is dat iedereen soms wel eens een mindere dag heeft.)
on December 6th, 2009 at 10:38 am
Ne parkez pas sans moi.
Maar het is uiteindelijk zelfs met haar hulp niet gelukt? Wat heb je dan gedaan om dat duidelijk te maken? Maat, ik zou soms graag een vlieg zijn in Deinze.
on December 27th, 2009 at 9:02 pm
Ge hebt er met opzet langer over gedaan! Ik heb u wel door! :-p
on February 6th, 2010 at 12:55 pm
Hee waarom blog je niet meer? Ik lees je zo graag.. *kicks Ishku’s ass*
on February 8th, 2010 at 1:27 pm
anybody hoooooooome?