11 september.
Waar was jij toen je hoorde dat er een vliegtuig in het WTC gevlogen was?
Ik stond in de keuken en mijn moeder was aan het naaien toen de radio liet weten dat de WTC-torens in New York in brand stonden. “Well, I’ll be damned!”, dacht ik, en ik zette de tv aan.
Wat kan je je nog herinneren van de rest van die dag?
Ik weet dat het een dinsdag was, want de dag erna hadden een vriendin en ik gepland om naar de Deinse Markt te trekken. We telefoneerden elkaar die dag en praatten alsof we niet eens zeker wisten of er nog een ‘morgen’ ging zijn. Ik zat toen echt wel met ferme knikkers in mijn broek, laat dat geweten zijn. Ik had géén idee wat er gaande was, maar ik was ervan overtuigd dat er wraak ging genomen worden of nóg ergere dingen te gebeuren vielen.
Hoe zag je leven er vijf jaar geleden uit in vergelijking met nu?
Ik was 17 (lees: een onnozel wicht), alleen, en droomde ervan journaliste te worden toen ik mij inschreef in de richting Communicatiebeheer in Gent. That kinda didn’t work out, én ik ben nog altijd alleen. Jippiej for me!699!! (Maar ik ben wel véél verstandiger geworden, en ook wijzer in de leuke zin van het woord, vind ik)
Hou je sinds die dag meer rekening met het risico van aanslagen in je dagelijks leven?
Ik zat indertijd een paar dagen met de piepers, maar zoals alles tegenwoordig is het nieuwe en spannende er al snel van af. Hoe erg het ook moge wezen, in zulke gevallen. En wat zijn the odds dat ze de Brielmeersen in Deinze als nieuw doelwit uitgekozen hebben anyway? Wat als je op reis vertrekt? I never do-ho. Vliegtuigen zijn mijn ding niet, en ik zal het waarschijnlijk niet eens beséffen wanneer ik opgeblazen word door Al Qaeda-die hards. God weet dat ik voor de ramp niet eens wist wie of wat the Twin Towers waren, let alone dat ik enig besef had van terreurbewegingen, dus waarom zou ik me nú beginnen zorgen maken over mijn wellbeing wanneer ik reis.
Geloof je dat de aanslagen gebeurd zijn zoals in de media werd omschreven, of zit er volgens jou iets meer achter?
Ik weet te weinig van zo’n dingen om er een niet lachwekkende mening over te vormen. Ik weet wel dat het wreed was, en dat documentaires over de tragedie (zoals gisteren op Canvas) mij soms zo hard rond de oren slaan met de realiteit dat ik er ga van hyperventileren.
Het was onmenselijk.
on September 12th, 2006 at 7:32 pm
Victor was wel een luie papzak die er toch maar voor gezorgd heeft dat dappere Harry ook is doodgegaan!
on September 12th, 2006 at 7:36 pm
Vooral die secretaresse die maar bleef doorwerken vond ik de max
Maar de grootste ontdekking van de avond: Ishku heeft nog communicatiebeheer gedaan! Zeg eens meisje, waar ga jij vanaav ik bedoel, hoe lang heb je dat volgehouden? En je docenten, hoe lang hebben zij dat volgehouden?
on September 12th, 2006 at 8:01 pm
Twee keer ‘t eerste jaar, jonk. En het was allesbehàlve iets voor mij
En idd, ik voel enige wrok for lege Victor. Ik was ervan overtuigd dat die Harry ‘t toch zou overleven. The poor fella.
on September 12th, 2006 at 8:23 pm
read and weep ! it’s the definite story !
http://roedi.skynetblogs.be/
on September 13th, 2006 at 8:32 am
Ishku, jij hebt hetzelfde studiepad als mij bewandeld, merk ik…
Het was een mooie documentaire, dat wel. Maar soms zo typisch Amerikaans…
on September 13th, 2006 at 3:22 pm
Maar allez jons, er gaan dagelijks veel meer mensen dood dan dat hoor. Ok ‘t was erg en een beetje speciaal, maar het is overroepen en ik vind het een beetje irritant dat alles in teken van 9/11 staat these days.
Ja, ik rebelleer, ja! Iets op tegen? Hein?