The Lake District / 2.
Halfzes, zei ik dus. Een taxichauffeur zette ons af aan de balie van het hotel, waar we door een vrouwmensch die haar zuurstof uit te veel praten leek te halen, naar de hotelkamer geleid werden. Ze deed de deur voor ons open, en het kamerbreedtapijt ving de schok van onze vallende onderkaken op toen we vaststelden dat onze slaapplaats all that and then some was. Geen superstrakke luxe, maar simpelweg zo één van die plaatsen waar je je in een vingerknip thuisvoelt, en de nood om een pin-up-pose te poelen niet te onderdrukken valt.
“Kijk, een strijkplank en strijkijzer! En een vadsige haardroger! Laten we ze nooit gebruiken, maar toch aan iedereen vertellen dat we erover beschikten in onze hotelkamer.”, klonk het. En ook: “Hemeltjelief, is dat een teatray met daarop thee, koffie, koekjes, suiker, brikjes sinaasappel- en appelsap die ik daar zie staan?” –“Dat is het inderdaad, Kimberly! Laten we het allemaal nuttigen aangezien het toch dagelijks gratis terug aangevuld wordt!”
Wat “oohs”, “aahs” en een verkwikkende douche later, besloten we eventjes naar het meer te trekken aangezien dat de komende dagen toch wel één van de main features van onze avontuurlijke reis zou zijn, en dan mag het wel op iets trekken natuurlijk. Na 20 stappen bekroop me reeds de spijt dat ik mijn pikhouweel thuisgelaten had, want boy, gaat het daar nogal een endeke naar omhoog en naar beneden, maat! Een afdaling well worth it though:
In stilte naar de verre bergen staren, het water tegen de bootjes horen klotsen en de rust die de valavond met zich meebrengt volledig over zichzelf laten komen; fijner kon het bijna niet worden, dacht ik vredig, tot ik merkte dat ik uit het niets plotseling keihard benaderd werd door tientallen meeuwen en hongerige zwaarlijvige zwanen. Al kon het ook andersom gebeurd zijn.
Het zorgvuldig ontwijken van daarbijhorende piles of poop maakte ons hongerig en na een zoektocht van welgeteld 3 minuten kwamen we terecht op het terras van café “Rumours”, waar we ons tegoed deden aan typisch Engels gerecht; pizza margherita.
Kon het nóg spannender zijn om in Engels eten te bestellen en daarna af te rekenen in ponden? Misschien. Moest James Bond erbij geweest zijn. Maar dat was hij niet, dus gingen we maar gaan slapen. Of wat daar voor moest doorgaan alleszins..
on October 28th, 2007 at 7:42 pm
Good stuff, maar uw gifke kan mij elk moment een epilepsie-aanval bezorgen.
on October 29th, 2007 at 11:12 am
ik ga heel erg akkoord met Tom
on October 29th, 2007 at 1:48 pm
Nee! Ik wil een unieke mening hebben!
on October 29th, 2007 at 6:57 pm
heel mooie foto’s. ik krijg zin om er naartoe te gaan. waar is dit wondermooie landschap?
on October 29th, 2007 at 9:59 pm
Momenteel in Grammene.
on October 30th, 2007 at 12:14 pm
Nachtelijk bezoek van James Bond? Of van de zwaarlijvige zwanen?
on October 31st, 2007 at 11:30 am
@Tom: egoïst!
on November 4th, 2007 at 5:58 pm
amai da kamerke is wel volledig in orde
on November 6th, 2007 at 3:16 pm
Lake District kickt ass. Onlangs een reportage over gezien op Canvas. Begon te begrijpen waarom vrienden van me er zo wild van zijn. Anyway, je kent me niet, maar ik wil je wel laten weten dat je blog deugt, Ishku.