Ik slaap graag en veel, net zoals ik graag eet, drink en adem. Basisbehoeften; chécksters!

Soms val ik als een blok in slaap van zodra ik me in mijn dekbed nestel, en andere nachten krijgen ze me zelfs niet down and out met een dosis die nodig is om B.A. in een vlieger te krijgen. Soms voel ik mijn hart te vlug en te luid kloppen, soms zit ik nog steeds achter het stuur de baan in de gaten te houden, en op andere momenten zoals gisteren, zit ik plotsklaps met een liedje in mijn hoofd. Mijn lijf wil slapen terwijl mijn brein op volle toeren werkt en me aanmaant om op te staan, de tekst op te schrijven en de melodie op te nemen.

-”Don’t be ridiculous!“, zegt mijn lijf dan. “Ik eb kik daar geen goeste in. Ik zal het nu een stuk of 4 keer herhalen en dan doe kik da morgenvroeg wel.”

-”Don’t make me laugh!”, antwoordt mijn brein parerend. “Iedereen weet dat ge dat morgenvroeg allang vergeten zijt en zo misschien het one-hit-wonder-stardom langs uw neus laat passeren!”

-”Fghhhh.”, ontsnapt uit mijn mond terwijl mijn brein vollenbak ‘Born To Be Alive‘ door de spreekwoordelijke luidsprekers laat schallen.

-”Mmm, de kodak ligt wel dichtbij, I guess..” -moment- “Maar mijn pielen zijn aan’t opladen en die liggen ver..”

Helaas voor mijn lichaam eindigt de deathmatch altijd in favour of the brain en voel ik me 4 keer doodgaan wanneer ik:

1. mijn ogen open.
2. mijn dekbed van me afgooi.
3. uit mijn bed stap.
4. genoodzaakt ben om te zingen om friggin’ 2 uur ’s nachts.

Ouw, en misschien een 5de keer wanneer ik in de late namiddag besef dat ik voorgaande nacht effectiéf een melodietje ingezongen heb, het filmpje check op zoek naar de royalties die me van een luilekker leven zullen voorzien, en er helaas niets anders te horen is dan wat zingerig gewauwel waarin ik nét een subliem rijmschema à la ‘take me to a space, to another place, please take me home..’ kan ontwaren. Don’t sound like hitmaterial to me, u-uh. Nooooo Sirrey Baaaaawb.

Maar mijn gezicht in het desbetreffende filmpje is wel goddelijk though; er is de geteisterde blik veroorzaakt door het felle licht van de bureaulamp en het klinkerloze ‘getormenteerd’ all over mijn van ruimte gelimiteerde voorhoofd getattoëerd.