Hebt ge nog nooit gemerkt dat als ge met twee ziek zijt, dat de ene persoon altijd wil overwinnen wat betreft de gradatie van ziekte? Alsof ziek zijn wel eens lijkt als iets om trots op te zijn, à la “Kijk naar mij, ik heb veertig graden kuts, en gij maar 38! Ik ben er erger aan toe, dus alle medelijden behoort mij toe. ALLEMAAL VOOR MIJ! MEEEEER!!”

Mijn ma heeft mij bijvoorbeeld met zo’n beetje van een valling opgezadeld en geheel terloops zei ik gisteren dat mijn lippen gans vadsig aanvoelen en pijnlijk uitgedroogd zijn. Geheel terloops, want ik ben geen ziekte-neude en dat siert mij. Twee seconden later hing ze op 3 centimeter van mijn hoofd met haar vinger al haar koortsblazen aan te duiden en liet ze me weten dat ze daar al een vollédige week mee rondloopt en haar bovenlip nog 1 koortsblaas verwijderd is van 1 volledig koortsblaasgebied te zijn. Uhu.

Vanochtend voelde ik mij bij’t opstaan een beetje duizelig en misselijk, en geheel terloops speelde ik die info op lichtvoetige toon door aan mijn moeder, cause I’m just such a giver op gebied van het delen van emoties, en zij meteen van: “Ik vanuchtink ook, Kim! ‘k Eb zeker kuts, ikke! ‘k Kan niéts doen of ik beginne te draaien.”

I am one symptom away from taking this outside.

Heaps and heaps to talk about, maar ik opteer voor het gemak en maak een vlugge samenvatting van de dingen die mij de laatste tijd bezighouden en mij tevens weerhouden van verder te werken aan mijn tripverslag, waar jullie zo eagerly om zitten smeken. Yes, I hàve noticed, you lazy sons of bitches.

- Barbara; geef mij uw trip-foto’s opdat ik zou kunnen verderdoen met allerlei leuke Lake District-verhalen te staven met foto’s waar ik waanzinnig goed op sta. Want die bestaan wel degelijk. Jij weet het en ik weet het.

- Het feit dat ik vind dat ik er openlijk voor moet uitkomen dat ik Stephanie Planckaert in tegenstelling tot veel mensen géén domme kalle vind. Ik zou daar waarlijks goed mee kunnen overeenkomen, denk ik. Echt waar.

- Het feit dat ik aan het tobben ben over een change of scenery aangezien ik de afgelopen twee weken getransformeerd ben in een zelfbeklagende, onvriendelijke neude.

Wat alleen maar kan betekenen dat ik niet meer gelukkig ben met mijn huidige situatie en er iets veranderen moet. Mijn werkkeuze, indeed, maar dat is niets nieuws onder de zon. Wat wél nooit eerder besproken is, is om iets anders te gaan doen in een ander lànd. U raadt het al; England, yeah? En dat gebaseerd op mijn voorliefde voor Britse humor & muziek en 5 dagen vakantie. Onderbouwd is het nauwelijks, maar ik kan nu eenmaal helemaal níks opnoemen dat mij hier zou kunnen houden. Behalve mijn panische angst om alleen te vallen en het feit dat ik nooit eerder gekookt noch gewassen heb en dat dan opeens een volledige Noordzee verwijderd van mijn moeder wél zou moeten beginnen doen. Maar verder dus helemaal niets, en is dat op zich ook niet bepaald een triestige levensschets? Hup, nog een vloekwoord erbij en u weet meteen hoe amusant ik de laatste tijd voor mijn vrienden- en familiekring ben. Een zelfgeschreven getormenteerd lied is niet veraf meer, ye be warned.

- Wat ik eveneens voel is dat ik vandaag een ganse dag met mijn collansen achterstevoren rondgelopen heb. Hetzij; rondgewaggeld, aangezien het kruis zowat rond mijn knieën hangt te zweven. Why.. aantrekkelijk? Moi?

- Ik zou dringend Kasabian wat beter moeten leren kennen.

- Yo, kan mijn printer nog minder werken?

- Ik hou nog steeds van Arctic Monkeys, therefor I must be 12. Allez, maak dat 15, aangezien ik goesting heb om in Alex Turner zijn broek te geraken. Aan zo’n dingen dacht ik nog niet toen ik 12 was. En vervang de 15 met een 17, want op mijn 15de keek ik nog naar The Power Rangers, en niét omwille van de strakke pakjes. Maar voor de *maakt flitsende mesbewegingen met hand* mad karatetechnieken.

Ik denk eventjes verder, kwestie van niets over het hoofd te zien.

Oeh! Hier weten jullie nog helemaal niets van!

-Een tijdje geleden liet iemand (Reinaert van hierondert) me weten dat HUMO redacteurs zoekt en ik zijn voorbeeld zou moeten volgen en eveneens naar de titel zou moeten dingen. Ik twijfelde eerst, aangezien effectief iets ondernemen om dromen te verwezenlijken helemaal niet mijn stijl is, maar ik trok mijn stoute schoenen aan (kan dit spreekwoord nog schraler klinken uit mijn mond?) en schreef een brief. Tijdje erna bleek ik toch wel niet op de ja-stapel beland te zijn, zeker? De ja-stapel! Ik heb daar gelijk nooit eerder op gelegen.

Anyway, ze wilden wat meer van me weten; wat ik veranderd zou willen zien aan HUMO (beats me want ik lees HUMO zelden tot nooit), naar wat voor muziek ik luister, welke boeken ik lees and so on and so forth. Dat was juli. Verlamd door de angst dat ik misschien ooit iets zou kunnen betekenen, heb ik niet gereageerd. Tot eind september, toen iemand me zei dat ik me niet meer moet gedragen alsof mijn leven een friggin’ Vitaya-film is, en gelijk had-ie. Tot op heden nog niets ontvangen, maar ik kan toch niet meer zeggen dat ik het aan mijn neus voorbij heb laten gaan, niewaar?

Dat zal het zowat zijn. Well, carry on then! Wie wil er mee naar Engeland? Let wel: alleen léuke mensen komen in aanmerking.

Wie loopt er fel?! Wie loopt er fel?!

(ik heb koffie gedronken)

Ok, einde. Nu.

Hallo, mijn naam is huismus. Je kent me misschien van bepaalde situaties en plaatsen waar ik als een gek met mijn hielen sta te klikken om wanhopig terug thuis te geraken. Jawel, dat was ik, laatst. Wat ik namelijk nooit geweest ben en wellicht nooit zal worden, is een globetrotter. Sinds jaar en dag sta ik samen met Dorothy op de barricades luidkeels te schallen dat er geen enkele plek zoals thuis is, en dat uitte zich logischerwijs in thuisblijven en enige beweging te beperken tot binnen de radius van Groot-Deinze. En met mijn hielen klikken, maar dat heb ik al gezegd.

Mijn “reisverleden” bestaat uit een weekje bosklas in de lagere school, en pas zéven jaar later bracht de volgende uitstap me samen met alle zesdejaars naar Italië bij wijze van eindejaarstrip. En dat was eigenlijk gewoon maar omdat iedereen ging. Veel van de prachtige architectuur is me niet bijgebleven, doch herinner ik me vaag dat iemand op een discoboot zijn tong in mijn oor gestoken heeft. Je zou voor minder op de plek blijven waar iedereen je naam kent en met zijn tong uit je oor blijft, denk ik dan.

Echter, sinds ik een echte werkmensch ben, is er iets veranderd. Niet alleen met ik más rijker geworden (*steekt hand in borstzak*), maar ook de drang om het huis te verlaten werd groter. Na 65 keer tegen iedereen te hebben verkondigd dat ik keihard ging verhuizen, ben ik een trapje afgedaald in de ladder van de dramatiek en heb ik eenvoudigweg besloten een weekje op reis te gaan. Nu dinsdag. En tegen alle verwachtingen in, buiten de Benelux! En met de Eurostar waarvan de constructie, volgens anonieme bronnen, toch óóit eens zal moeten instorten.

Anyhoo, een jaar geleden was ik reeds een week beginnen hyperventileren bij het uitspreken van la palabra “reis” alleen al, terwijl er zich nu enkel een zenuwachtige opwinding van de goeie soort in mijn buik genesteld heeft. Ookal hebben we zopas ontdekt dat we meer op de trein, taxi en metro zullen zitten dan in het hotel zelf en we bijgevolg vèèul te weinig British Pounds besteld hebben, maar ik kan tenminste 5 dagen aan een stuk Engels praten zonder dat iemand zich eraan storen zal. En eveneens tot mijn grote teleurstelling vaststellen dat meezingen met liedjes veel vlotter gaat dan effectief praten met Engelstalige mensen, die meer van een antwoord verwachten dan een oneliner doorspekt met ‘like’ en beginnend met ‘aumagaad’.

So aumagaad you guys! Are you like.. as excited as I am?!

Mensen die vandaag om 15.46u naar Studio Brussel geluisterd hebben; ik zoek een nogal gezapig liedje met als enige uitschieter de woorden ‘damage damage’, maar ik kan titel noch uitvoerder vinden op de site, dus ben ik genoodzaakt terug te vallen op jullie muzikale kennis.

En nu ik toch bezig ben; ik zoek al een maand of 4 naar een liedje dat als volgt gaat. Ik heb het nog opgezet toen ik net samen was met mijn eerste ernstige lief, dus deductie vertelt me dat het zowat 5 jaar oud is. Ik denk dat ik het destijds van een reclame over ijskreem gehaald heb.

Qui veut m’aider? Geen koekjes te winnen dough.

Is het omdat hij langdurig in de regen gestaan heeft of heeft de technologie gezamelijk afgesproken om mij deze week keihard op mijn bakkes te laten vallen? Degene die mij van antwoord kan dienen; speak now or forever hold your breath. En ik kijk naar jouw, vuile faxmachine.

Ik ben er gisteren namelijk niet alleen in geslaagd mijn MP3-speler in het badwater te laten vallen, maar vanochtend mocht ik ook nog eens mijn neef opbellen om mijn White Lightning te komen depanneren, aangezien die het slechts op ‘reutel reutel’ houden wou. “Ui badderie zie der nie goe uit precies.” Veelbelovende woorden that say my future in cars looks bright.

Mijn White Lightning heeft mij nooit eerder in de steek gelaten, jongens. Ik dacht echt dat we iets goeds hadden..

Dan zou ik vooral niét verderlezen wanneer ik het boek nog niet helemaal uit zou hebben (which would not make sense aangezien ik de schrijfster zou zijn, but y’all catch my drift)

Maar voor degene die bovenstaande wel al uit hebben, dan deel ik graag mee dat ik..

1. de relatie tussen Draco Malfoy & Harry meer uitgespeeld zou hebben, en Draco op een belangrijk moment uiteindelijk voor de goede kant laten kiezen hebben.

2. het Legilimens-aspect een belangrijkere rol zou laten spelen hebben, en dan zeker bij de interactie tussen Snape en Voldemort. Ik vind dat ze een uitgelezen kans gemist heeft om een heel spannende scène te creëren, namelijk diegene waar Voldemort zou ontdekken dat Snape’s loyaliteit eigenlijk al jaren bij Dumbledore ligt. Misschien dat ik Harry ook iets heel belangrijks zou hebben willen laten zien via Legilimens, misschien dat ik Lupin uiteindelijk een bad guy zou maken en Harry dat via mindreading zou laten ontdekken.

3. Hagrid Ron, Hermione & Harry op z’n minst bij 1 zoektocht van een horcrux zou laten vergezellen hebben. Ik vond het soms een beetje saai worden, zij gedrieën in hun tentje op de meest oninteressante plaatsen eerst. Ze liep daar, zoals de hoofdpersonages, gelijk een beetje verloren in het verhaal.

4. die relatie van Dumbledore ten opzichte van zijn familie nooit zo uitgebreid aan bod zou laten komen hebben. I for one, didn’t really give a darn’s ass en nor did it inflict the story, toch? Aberforth Dumbledore zou van mij wél een meer belangrijke, meer betekenisvolle rol toebedeeld gekregen hebben. Misschien zelfs een sleutelrol. Lupin, Tonks en zelfs Sirius Black mochten gerust ook meer aan bod gekomen zijn, en zowel Mad-Eye als Hedwig zijn vééél te vroeg aan hun einde gekomen.

5. vooràl het laatste hoofdstuk zou verbranden en doen alsof de woorden nooit zwart wit op papier gestaan hebben. Ik moest bijna opstaan om een emmer te gaan halen. Om erin te brààààken.

Edoch zou ik mezelf ook van harte feliciteren voor de fantastische Gringotts-scene, het deel waar Harry beseft dat hij moet sterven en ganz solo The Forbidden Forest in trekt (hands up for those that cried!) én het feit dat ik dat toch allemaal maar mooi uitgedacht heb eigenlijk.

Here’s to childhoodfantasy and never quite losing it.

En nu wil ik horen wat jullie ervan vonden, graag. Doe het!

Blisters on me fingers and plugs in me ears.

Aan

• Cordula Cannig
• Alexander Teutsch
• Katelyn Reeves
• Federica Mauer
• Rogelio Cruz, ao..

I am not interested in purchasing your “Plattenspieler und CD-Player in einem Geraet”, nor do I fancy your last offer at P.E.P., despite of the testimony of some lady stating how very pleased she is about the effect it had on on her boyfriend as “He can no way stop jabber about how hot he is having his new size, extent, and libido!”

All very tempting! But neuw.

Wil ik maar zeggen dat ik up to my ears in (meestal Duitstalige) spam zit en dat ik op het punt sta iets beledigend te verkondigen over de Duitsers en oorlog, kwestie van eens origineel uit de Westhoek () te komen. I mean, they’re like totally invading () my privacy!

Gratis poppies voor mensen die betere woordspelingen kunnen maken over Duitsers en de spam die ze met zich voortbrengen!

I cracked. Na het eten liep ik de badkamer in en zag ik mijn spiegelbeeld met haar hoofd schudden: “Je eigen moeder, yo.”

Dus ik de keuken weer binnenlopen en met een verwijtende blik onderstrepen hoe érg ik het wel niet vond dat ze nog niet eens gemerkt had dat ik gaatjes in mijn oren had. Sinds zaterdag al! En niemand die wat zegt!

“Loat keer zien.”, zei ze, waarop ik dichterbij kwam. “Pft”, blies ze, “ge zié’t nie eens!”

Misschien zou het meer opvallen, moest ik een gigantische piratenboot op mijn voorhoofd laten tatoeëren..

I shall have you, mother! Have you, I shall!

Toen ik gisteravond de Wiette op mijn hof parkeerde, zag ik in een nanoseconde een enorme grote donkere plek door de lucht scheren. Ik denk dat het een uil was. Either that, or Batman and Boy Wonder have taken over G-city. Nog iemand die dàt vanochtend, al zappend eveneens op zijn nuchtere maag geserveerd gekregen heeft? Batman and Boy Wonder? Nee?

OK, overgang.

ZAP!

Anyway, waar ik heen wilde. Heeft iemand onder jullie zich eigenlijk al eens beziggehouden met het in de gaten houden van de fauna en flora des nachte? Omdat ik dat gelijk eens zou willen doen. Een nachtje in fleecedekens gewikkeld op het plankier geparkeerd de lucht in turen. Mijn moeder zegt dat er ’s nachts veel meer te zien is dan overdag, en mijn moeder heeft altijd gelijk. Ach, had ik maar nog eens twee maanden aan een stuk vakantie, ik zou wel weten wat te doen jandorie.

Still, ik ga dat gelijk wel keer doen. Man man, the amazing projects I come up with, niet meer bij te houden, zeg!699!!